Я — былы палітвязень. Адбываў пакаранне ў ПК-15, Магілёў. Пасля вызвалення мая сям'я апынулася ў складанай сітуацыі. На ўтрыманні пяцёра дзяцей, аднаму з якіх два гады. За час адбывання пакарання ўзніклі даўгі і запазычанасць па крэдытах. Адзіны даход на сённяшні дзень — дзіцячая дапамога.
Нашая сям'я адна з тысяч, хто пацярпеў ад незаконных дзеянняў рэжыму. Мой муж у зняволенні ад жніўня 2020 года. Мы маем патрэбу ў вашай дапамогі для збору перадач.
Ва ўмовах чакання статусу ўцекачоў патрэбная дапамога для аплаты жылля, на прадукты харчавання, сплату пазыкаў за авіяквіток з Сакартвэлы ў Еўропу для сям'і з 4 чалавек.
Я актывістка з горада Іўе. Культуролаг і музеязнаўца. Стваральніца і першая дырэктарка Музея нацыянальных культур. Асуджаная на два гады хатняй хіміі па артыкуле 369. Унесена ў спіс экстрэмістаў. За час адбыцця пакарання не змяніла сваёй грамадзянскай пазіцыі. Праз гэта я ўвесь час падвяргалася ціску. Неаднаразова змяшчалася ў ШІЗА. Я аб'явіла галадоўку супраць умоў утрымання.
Праз два дні пасля пачатку поўнамаштабнай вайны я без ваганняў з'ехаў добраахвотнікам на фронт. Браў удзел у баях за Мікалаеў, Херсон і Запарожжа. Узнагароджаны медалём «Україна — понад усе!» і медалём «За мужність при виконанні спецзавдань”.
Я, маці палітзняволенай, трапіла ў складаную фінансавую сітуацыю пасля арышту дачкі. У сувязі з арыштам з'явіліся вялікія даўгі, трэба купляць лекі мне і дачцэ ў СІЗА, плаціць крэдыты, камунальныя плацяжы, збіраць пасылкі і перадачы, плаціць адвакату, харчавацца самой.
Я працавала педагогам і не хавала сваёй грамадзянскай пазіцыі, праз што падвяргалася палітычнаму ціску. Я была асуджаная на пазбаўленне волі за свой выбар. Я адсядзела, але ціснуць на мяне сталі праз дзіця.
Быў вымушаны ўцякаць з Беларусі ў сувязі з рэпрэсіямі. У краіне знаходжання не хапае на аплату жылля. Зберажэнняў не засталося, цяпер крытычна востра стаіць пытанне аб высяленні ў сувязі з запазычанасцю. Баюся застацца на вуліцы. Вельмі прашу дапамогі.
Я Яўген Каранкевіч, актывіст беларускага апазіцыйнага руху з 2017 года. У мяне ўзніклі фінансавыя праблемы пасля няўдалай спробы ўладкавацца на працу ў ВСУ, звязаныя з пераездам з Украіны ў Польшчу.
Я вымушаны быў пакінуць краіну пасля абвяшчэння выраку. Я ўцёк у Літву. Сутыкнуўся з шэрагам праблем: праца, аплата жылля і аплата прадуктаў. На дадзены момант не маю грашовых сродкаў на жытло і прадукты, знаходжуся ў цяжкай сітуацыі.
Падтрымайце сям'ю Паўла Белавуса, чалавека, які аддаў сваю свабоду дзеля любові да Беларусі! У сям’і Паўла канфіскаваныя машыны, частка бытавой тэхнікі. Уся маёмасць у доме (ад шафы да імбрыка) апісаная і можа быць канфіскаваная.
Я беларускі добраахвотнік з пазыўным “Сакура”. Браў удзел у місіях у Бучы, Ірпені і ўдзельнічаў у бітвах у Мікалаеўскім напрамку. Праз вялікую колькасць часу, без ратацый і пасля ўсіх місій быў вымушаны з'ехаць праз стан здароўя.
Патрапіў у цяжкую сітуацыю, з якой мне самому, на жаль, не выбрацца. Застаўся без жылля і сродкаў на існаванне. Цяжкасць сітуацыі ў тым, што на працу афіцыйна я не магу ўладкавацца, бо падаўся на міжнародную абарону. А працаваць нелегальна ў Польшчы пагражае наступствамі.
Мяне завуць Кірыл, мне 19 год. Першы раз мяне затрымалі 6 верасня 2020 года на мітынгу ў Горадні, далі штраф 10 базавых. Праз 1,5 гады 03.02.2022 мяне затрымалі ўжо па крымінальным артыкуле 342 частка 1, нібыта я ў 16 гадоў арганізоўваў пратэсты ў Горадні.
Я была вымушаная пераехаць з Беларусі пасля суда, каб не стаць закладніцай уласнай краіны. Але на гэтым нічога не скончылася. Мяне і маю сям'ю пераследуюць ужо больш за год. За гэты год быў праведзены грамадзянскі суд, на якім, вядома, мяне не было. Мяне ўнеслі ў спіс экстрэмістаў.
Мой муж прызнаны палітвязнем. Я засталася адна з маленькім дзіцём і цяжарная апошнім месяцам. На дадзены момант малодшаму малому ўжо 6 месяцаў і тата яго нават не трымаў на руках. Другому малому 2 гады.
10 жніўня я быў скараны судом Ленінскага раёна горада Магілёва на 2 гады і 6 месяцаў абмежавання волі. Пасля змены трэцяй «хіміі» запар рэшту часу мне памянялі на пазбаўленне волі з адбываннем у ВК-8 горада Воршы. Мы з сям'ёй вырашылі пакінуць Беларусь.
Я быў асуджаны па арт. 342 — 1,5 гады абмежавання волі з накіраваннем у ВУАТ. На гэты момант я адбываю пакаранне. У сям'і я быў галоўнай крыніцай даходаў у сям'ю. Цяпер мая жонка з двума дзецьмі адчувае фінансавыя цяжкасці.
Мяне завуць Ян Дзяржаўцаў. Я пенсіянер і актывіст з Віцебску. Змагаюся з рэжымам з 1994 года. Вымушаны быў з'ехаць праз пагрозы жыццю і здароўю.
Быў затрыманы за каментары па справе Зельцэра. У СІЗА прабыў 16 месяцаў. Прысуд па арт.369 і арт.130ч.1 — 2 гады і 100 базавых. Прымушаюць хадзіць у РУУС на адзнаку.
Мой пазыўны «Ліс», я беларускі добраахвотнік УСУ. Я люблю Украіну і Беларусь. Уважаю за свой абавязак абараніць брацкую краіну і не дапусціць падобнага сцэнара на сваёй радзіме. Але праз стан здароўя я быў вымушаны сысці з ВСУ.
Я былы палітвязень і былы следчы. Пасля звальнення я стаў «экстрэмістам». Месяц адміністрацыйнага арышту на Акрэсціна і Жодзіна, быў пазбаўлены волі больш за год, тыдзень турмы. Пасля вызвалення маіх сваякоў мяне пачалі турбаваць і я быў вымушаны пакінуць краіну. Трэба купіць ноўтбук для працы і аплаціць запазычанасці. Загадзя дзякуй.
Мы з братам аказаліся ў складанай жыццёвай сітуацыі. Былі затрыманыя па артыкуле 19.11.2 на 15 сутак, атрымлівалі пагрозы аб узбуджэнні крымінальнай справы і пакінулі краіну. Цяпер маем патрэбу ў дапамозе на першы час за межамі Беларусі.
Дапамога сям'і беларусаў Марыі ды Іосіфу, якія пацярпелі за актыўную грамадзянскую пазіцыю і ўцяклі ад пераследу. Будзем удзячныя кожнаму, хто працягне нам руку дапамогі. Верым, можам, пераможам!
Мяне клічуць Максім Пражэнік. У Беларусі быў асуджаны на 3 гады хіміі^ пасля чаго быў вымушаны пакінуць Беларусь і пераехаў ва Украіну, але там пачалася вайна і я пайшоў добраахвотнікам, але пасля, паводле стану здароўя, быў вымушаны сысці з УСУ і пераехаў у Польшчу.
Крытычна маю патрэбу ў дапамозе. Я ўцякаў з Беларусі. Быў двойчы рэпрэсаваны за сваю грамадзянскую пазіцыю. Цяпер апынуўся ў чужой краіне без сродкаў на выжыванне.
Сёлета 22 сакавіка да мяне прыйшоў участковы з пастановай на ператрус. Дом разнеслі так, што страшна было глядзець. На жаль, адразу не здагадалася сфатаграфаваць увесь пагром, толькі ў дзіцячым пакоі сфатаграфавала 20% таго, што не прыбрала.
Галіну Смірнову затрымалі 24 сакавіка напярэдадні Дня Волі і ўтрымліваюць у ІЧУ па арт. 108 КПК РБ («Затрыманне па непасрэдна ўзніклым падазрэнні ў здзяйсненні злачынства»). У якім злачынстве падазраюць Галіну — невядома.