Сяргей Сацук, журналіст-расследавальнік, былы рэдактар парталу «Ежедневник», не толькі асуджаны на працяглы тэрмін зняволення, але і на выплату вялікага штрафу. Яго сям'я не мае магчымасці аплаціць гэты штраф і можа пазбавіцца практычна ўсёй маёмасці, уключаючы аўтамабіль, які неабходны сям'і, бо яна жыве за горадам.
У 2020 годзе мая сям'я зрабіла свой выбар, а ўжо ў снежні 2020 года я была асуджаная па арт. 23.34, у 2021 годзе ў лістападзе была змешчана ў СІЗА па арт. 342.1. Праз 7 месяцаў арышту была асуджаная на 3 гады хатняй «хіміі». У кастрычніку 2022 года была затрыманая за рэпост з экстрэмісцкага канала, мне далі штраф і парушэнне, якіх агулам налічвалася тры.
Майго мужа затрымалі ў красавіку 2022 года за каментары ў тэлеграме. Следства цягнулася 6 месяцаў і ў кастрычніку яго судзілі па шасці артыкулах. Рашэнне суда — 9 гадоў пазбаўлення волі ў калоніі ўзмоцненага рэжыму і выплата кампенсацыі маральнай шкоды ў памеры 2000 руб.
60 гадоў, у тым ліку калоніі, і штраф у памеры 2 100 базавых велічынь — такі прысуд быў абвешчаны падчас закрытага судовага паседжання па гучнай справе «Буслы ляцяць» былому вайсковаму, загадчыку гандлёвай залы, індывідуальнаму прадпрымальніку, тэхніку інстытута парашковай металургіі і спецыялісту высокага класа ў будаўнічай вобласці.
Лекаванне і рэабілітацыя сына блогеркі Дануты Хлусні пасля таго як яго збіў бездарожнік на пешаходным пераходзе.
Я быў асуджаны ў кастрычніку 2021 года за «здзек з дзяржаўных сімвалаў» і асуджаны на два гады абмежавання волі ў ВУАТ. Судзімасць пазбавіла мяне магчымасці прайсці да канца адпрацоўку і мне быў выстаўлены пазоў. Я з'яўляюся адзіным карміцелем у сям'і і дапамагаю маці, якая не працуе, а знаходзіцца на доглядзе за дзіцем з інваліднасцю, маёй сястрой.
Мой муж — палітвязень, пасля падзей 2020 года нашая сям'я (я і дачка) засталіся без яго падтрымкі на 7 з паловай гадоў. Мы знаходзімся ў цяжкім становішчы і маем патрэбу ў дапамозе.
Я знаходжуся ў Польшчы на працягу двух гадоў, вярнуцца на Радзіму немагчыма. Нягледзячы на свой узрост, я змагла адаптавацца да жыцця ў новай краіне: часткова асвоіла польскую мову, сацыялізавалася, а таксама знайшла працу, якая дазваляла жыць.
Мяне завуць Уладзімір Фурман. 1 снежня 2022 года мне далі тры гады «хіміі» па артыкуле 342 частка 1, пасля чаго мне давялося пакінуць Беларусь. Маёй жонцы і двум дзецям патрэбна дапамога ў пераездзе ў Польшчу для таго, каб нам зноў быць усім разам, як і раней.