Дапамога Аляксандру Царуку — назіральніку на выбарах прэзідэнта Рэспублікі Беларусь, байцу батальёна Каліноўскага (ПКК), кіраўніку арганізацыі дапамогі «Крайт» (Літва) — у ягонай барацьбе з анкалагічным захворваннем і аднаўленні пасля радыё-прамянёвай тэрапіі.
У 2021 годзе я вымушана з'ехаў ува Ўкраіну і падаўся на ўцякацтва. Неўзабаве пачалася вайна, і я пайшоў у ВСУ добраахвотнікам. Цяпер я ў Польшчы, і мне патрэбны новы ровар для працы ў дастаўцы.
У 2020 годзе я ўваходзіла ў асноўны склад КР і была прадстаўніцай Святланы Ціханоўскай па справах моладзі і студэнтаў. За гэта мне далі два з паловай гады. Цяпер я ў бяспецы і хачу далей дапамагаць будаваць свабодную Беларусь.
Лаўрэат французскай праваабарончай прэміі, адвакат-дармаедаў, прававы інспектар прафсаюза РЭП Леанід Судаленка правёў тры гады за кратамі толькі за тое, што дапамагаў людзям. Сёння Леанід на волі і пачынае новае жыццё ў бяспецы. Падтрымаем праваабаронцу ў складаны момант!
Пасля выбараў 2020 года як фатограф і як журналіст я ўдзельнічаў у шмат якіх акцыях пратэсту. За гэта мяне затрымлівалі і саджалі на суткі. Нядаўна па мяне яшчэ раз прыйшлі. Я змог пакінуць Беларусь, і цяпер мне неабходня сродкі, каб пачаць новае жыццё.
На кампенсацыю выдаткаў за паслугі адваката для былога байца палка Каліноўскага, які да сённяшняга дня знаходзіцца ў Віленскім СІЗА без доказаў ягонай віны.
Я былы міліцыянер. У 2020 годзе ў знак салідарнасці з народам я дэманстратыўна разарваў сваю форму і напісаў некалькі каментароў былым калегам. За гэта ўлады скаралі мяне на 2.5 гады пазбаўлення волі.
Падчас пратэстаў 2020 года я атрымаў агнястрэльныя раны абедзвюх ног і закрытую траўму машонкі. Мне неабходная аперацыя па аднаўленні рэпрадуктыўнай функцыі, а таксама псіхалагічная дапамога.
Мяне завуць Аляксей Уткін. Нягледзячы на «невыязны» статус я эвакуаваўся ў Літву і знайшоў тут жыллё і працу. Аднак у мяне пачаліся праблемы са здароўем, і мне патрэбныя сродкі, каб своечасова прайсці лекаванне і не стаць інвалідам.
Віталь Тысеў, беларускі актывіст. Пасля таго, як яго збілі «сілавікі», ён мае патрэбу ў тэрміновай аперацыі на хрыбце, без якой яму пагражае поўная страта рухальных функцый.
У 2020 годзе дзяржава знішчыла мой бізнэс. Я з'ехаў у Нямеччыну і вярнуўся ў Беларусь, каб забраць сям'ю. Але мяне затрымалі. Прайшоўшы праз катаванні і знявагі, я падарваў здароўе і застаўся без сродкаў.
Мяне завуць Раберта Касануэва. Я кубінец. Больш за 30 год я пражыў у Беларусі. У 2020 годзе я выходзіў на пратэсты, адседзеў 13 месяцаў у ІЧУ на Акрэсціна, а потым BYSOL дапамог мне эвакуавацца ў Вільню. Цяпер я маю патрэбу ў паслугах адваката, каб мяне не дэпартавалі на Кубу.
Мяне завуць Арцём Кавалёў, я з Чачэрску. Я ўцёк з рук праваахоўнікаў у адных шортах і майцы. Дзякуючы фонду BYSOL праз Ерэван, Тбілісі і Кутаісі я патрапіў у Варшаву. Цяпер пачынаю жыццё з нуля.
Мяне завуць Васіль Плешкуноў. Я былы настаўнік. Звольнены з працы ў 2020 годзе. Нядаўна пераехаў у Польшчу. Маю патрэбу ў сродках на першы час.
У Сяргея Пантуса, актывіста, які быў вымушаны з'ехаць з Беларусі, здарыўся разрыў анеўрызмы мозга. Ён быў у коме і перанёс аперацыю. Патрэбная дапамога на лекаванне і рэабілітацыю.
Мяне завуць Алена [імя зменена ў мэтах бяспекі, Фонд BYSOL размяшчае ўсімі пацвярджальнымі дакументамі]. Я былая палітзняволеная, асуджаная на 2,5 гады адбывання ў папраўчай установе адкрытага тыпу, пазней эвакуавалася з Беларусі.
Дапамога на першы час жыцця ў новай краіне.
Мяне завуць Юры [імя ў мэтах бяспекі зменена, Фонд BYSOL мае ўсе пацвярджальныя дакументы]. Пасля вызвалення з калоніі я не магу знайсці працу, якая добра аплачваецца, каб пагасіць доўг за адваката і пачаць новае жыццё.
У 2021 годзе мяне асудзілі за ўдзел у мірных мітынгах 2020 году. У зняволенні я прабыла два гады. Мяне звольнілі з працы, паставілі на прафілактычны ўлік і прызналі экстрэмісткай. Праз тое, што я сядзела па палітычна матываванай справе, цяпер мне цяжка знайсці працу.
Сям'і з Украіны неабходна дапамога, каб пратрымацца да поўнага ўз'яднання з главой сямейства
Мяне завуць Аляксандр. Я палітык і былы палітвязень. На мяне было заведзена дзве крымінальныя справы, па якіх я адсядзеў больш за два гады. Цяпер мне трэба тэрмінова з'ехаць з краіны, бо ціск на мяне ўзмацняецца.
Я былы палітвязень, які разам з жонкай і двума малалетнімі дзецьмі быў вымушаны тэрмінова пакінуць Беларусь праз пагрозу адкрыцця новай крымінальнай справы.
Я Фёдар Жывалеўскі, музыка, актыўна займаюся культурніцкай дзейнасцю больш за 25 год. Прыехаў у Сакартвэлу на напачатку 2023 года з прычыны пастаяннага пераследу супрацоўнікамі органаў унутраных спраў Беларусі. Цяпер я апынуўся ў вельмі цяжкай сітуацыі.
Мэта збору — знайсці сродкі на куплю вельмі рэдкага рэчыва для лекавання хваробы Рэклінгхаўзена.
Я, Вайцэхоўскі Анатоль, былы выдавец баранавіцкай незалежнай газеты «Крок». Сябра Сацыял-дэмакратычнай партыі «Народная Грамада», прымаў актыўны ўдзел у пратэстах 2020 года ў Менску.
Мяне завуць Міхаіл Прач. Я былы палітвязень. Праз сітуацыю ў краіне, якая абвастрылася, я прыняў рашэнне выехаць у Польшчу. Мне патрэбна фінансавая дапамога для арэнды жылля і пераезду.
Пасля палітычна матываванага звальнення і пераследу з боку нелегітымнай улады, я вымушана пакінула Беларусь з трыма непаўналетнімі дзецьмі.
Мы — беларускія добраахвотнікі з групы медэвака, якая спецыялізуецца на эвакуацыі і выратаванні параненых з лініі фронту і гарачых кропак. Мы нясем адказнасць за жыцці людзей і робім усё магчымае, каб забяспечыць ім хуткую і бяспечную эвакуацыю.
Я быў вымушаны экстрана з'ехаць з Беларусі, бо мне закрылі выезд, павесілі штрафы ад падатковай і не давалі ўладкавацца на працу. Цяпер мне трэба агледзецца на новым месцы, зняць на першы час жыллё, легалізавацца і знайсці новую працу.
Маці палітвязня, які знаходзіцца на “хіміі” і не можа быць побач з ёй, патрэбная дапамога ў лекаванні апорна-рухальнага апарата.
Я былы палітвязень — Зміцер Абрамук, асуджаны агулам да трох гадоў «хіміі» па «справе карагодаў» і за «абразу Лукашэнкі». На «хіміі» я сутыкнуўся з ціскам, праз тое, што не прызнаваў віну. Мяне перавялі ў калонію і выдалі чырвоную бірку. За час зняволення мне давялося прайсці праз 120 сутак ШІЗА і 4,5 месяца ПКТ.
Я беларускі добраахвотнік з пазыўным ЗУБР. Абараняю Украіну з 2015 года — спачатку ў добраахвотніцкім фармаванні, потым у складзе ўкраінскіх Узброеных сіл.
Мы з жонкай адсядзелі па 4 месяцы ў СІЗА-1. Прысуд — 3 гады «хіміі». За гэты час мы абодва былі звольненыя з працы. Таксама назапасілася запазычанасць па арэндзе жылля (4 месяцы па 300 еўра) і за камунальныя плацяжы.
Нам далі штраф 70 б.в. за карцінку ў Інстаграм размешчаную 15.08.2020. Падчас ператрусу канфіскавалі тэлефон і ноўтбук, неабходныя для нашай сям'і. Мужу не працягнулі від на жыхарства ў Беларусі і ён быў вымушаны з'ехаць. Я засталася адна з трыма дзецьмі (ў дэкрэтным адпачынку). Муж быў адзінай крыніцай даходу ў нашай сям'і.
Я — чалавек з актыўнай грамадзянскай пазіцыяй, на працягу многіх гадоў удзельнічаў у розных акцыях пратэсту, за што быў неаднаразова падвергнуты розным рэпрэсіям: штрафы, суткі, спроба звальнення з працы. Пасля адпраўлены ў месцы не такія аддаленыя па пратэсным артыкуле. Пасля вызвалення знаходжуся ў бязвыхаднай сітуацыі.
.png)
Мне патрэбная дапамога з'ехаць з Беларусі ў Польшчу і аднавіцца пасля рэпрэсій. Я інвалід. Грошы патрэбныя, каб зняць кватэру, на ежу, на медыцыну і каб адкрыць візу.
Знаходжуся ў Сакартвэле. Знайсці працу тут вельмі складана. Апошні працадаўца падмануў мяне і пакінуў без сродкаў.
Я двойчы была асуджаная па артыкуле 369 КК РБ (абраза прадстаўніка ўлады) на тры гады хатняй хіміі. Выхоўваю дачку, якая сур'ёзна хварэе. Сёлета яна ідзе ў школу.
Я малады лекар, актывіст. Пасля затрымання, СІЗА і суда я апынуўся ў цяжкай фінансавай сітуацыі. Патрэбныя сродкі для легалізацыі ў новай краіне, настрыфікацыі і перакладу дакументаў.
Падчас выканання баявых задач быў цяжка паранены былы баец палка “Пагоня”, сябра грамадскага аб'яднання «Пагоня» (Кіеў). Беларускі баец выконваў заданне камандавання свайго падраздзялення УСУ.
У 2022 годзе, калі пачалася поўнамаштабная вайна Расеі супраць Украіны, я не мог застацца ў баку і з'ехаў добраахвотнікам. Я браў удзел у баявых дзеяннях у Севераданецка, ў раёне Краматорска, ў Запароскай вобласці. Мой пазыўны Жалеза. Я быў часткай групы аэравыведкі і займаўся карэкцыяй артылерыі.
Я — былы палітвязень. Адбываў пакаранне ў ПК-15, Магілёў. Пасля вызвалення мая сям'я апынулася ў складанай сітуацыі. На ўтрыманні пяцёра дзяцей, аднаму з якіх два гады. За час адбывання пакарання ўзніклі даўгі і запазычанасць па крэдытах. Адзіны даход на сённяшні дзень — дзіцячая дапамога.
Нашая сям'я адна з тысяч, хто пацярпеў ад незаконных дзеянняў рэжыму. Мой муж у зняволенні ад жніўня 2020 года. Мы маем патрэбу ў вашай дапамогі для збору перадач.
Ва ўмовах чакання статусу ўцекачоў патрэбная дапамога для аплаты жылля, на прадукты харчавання, сплату пазыкаў за авіяквіток з Сакартвэлы ў Еўропу для сям'і з 4 чалавек.
Я актывістка з горада Іўе. Культуролаг і музеязнаўца. Стваральніца і першая дырэктарка Музея нацыянальных культур. Асуджаная на два гады хатняй хіміі па артыкуле 369. Унесена ў спіс экстрэмістаў. За час адбыцця пакарання не змяніла сваёй грамадзянскай пазіцыі. Праз гэта я ўвесь час падвяргалася ціску. Неаднаразова змяшчалася ў ШІЗА. Я аб'явіла галадоўку супраць умоў утрымання.
Праз два дні пасля пачатку поўнамаштабнай вайны я без ваганняў з'ехаў добраахвотнікам на фронт. Браў удзел у баях за Мікалаеў, Херсон і Запарожжа. Узнагароджаны медалём «Україна — понад усе!» і медалём «За мужність при виконанні спецзавдань”.
Я працавала педагогам і не хавала сваёй грамадзянскай пазіцыі, праз што падвяргалася палітычнаму ціску. Я была асуджаная на пазбаўленне волі за свой выбар. Я адсядзела, але ціснуць на мяне сталі праз дзіця.
Быў вымушаны ўцякаць з Беларусі ў сувязі з рэпрэсіямі. У краіне знаходжання не хапае на аплату жылля. Зберажэнняў не засталося, цяпер крытычна востра стаіць пытанне аб высяленні ў сувязі з запазычанасцю. Баюся застацца на вуліцы. Вельмі прашу дапамогі.
Я Яўген Каранкевіч, актывіст беларускага апазіцыйнага руху з 2017 года. У мяне ўзніклі фінансавыя праблемы пасля няўдалай спробы ўладкавацца на працу ў ВСУ, звязаныя з пераездам з Украіны ў Польшчу.
Я вымушаны быў пакінуць краіну пасля абвяшчэння выраку. Я ўцёк у Літву. Сутыкнуўся з шэрагам праблем: праца, аплата жылля і аплата прадуктаў. На дадзены момант не маю грашовых сродкаў на жытло і прадукты, знаходжуся ў цяжкай сітуацыі.
Падтрымайце сям'ю Паўла Белавуса, чалавека, які аддаў сваю свабоду дзеля любові да Беларусі! У сям’і Паўла канфіскаваныя машыны, частка бытавой тэхнікі. Уся маёмасць у доме (ад шафы да імбрыка) апісаная і можа быць канфіскаваная.
У віцебскай калоніі памёр цяжка хворы палітвязень Мікалай Клімовіч. Нягледзячы на тое, што «суддзя» і «пракурор» былі ў курсе цяжкіх захворванняў Мікалая, ураджэнца Пінска адправілі за краты.
Я беларускі добраахвотнік з пазыўным “Сакура”. Браў удзел у місіях у Бучы, Ірпені і ўдзельнічаў у бітвах у Мікалаеўскім напрамку. Праз вялікую колькасць часу, без ратацый і пасля ўсіх місій быў вымушаны з'ехаць праз стан здароўя.
Патрапіў у цяжкую сітуацыю, з якой мне самому, на жаль, не выбрацца. Застаўся без жылля і сродкаў на існаванне. Цяжкасць сітуацыі ў тым, што на працу афіцыйна я не магу ўладкавацца, бо падаўся на міжнародную абарону. А працаваць нелегальна ў Польшчы пагражае наступствамі.
Мяне завуць Кірыл, мне 19 год. Першы раз мяне затрымалі 6 верасня 2020 года на мітынгу ў Горадні, далі штраф 10 базавых. Праз 1,5 гады 03.02.2022 мяне затрымалі ўжо па крымінальным артыкуле 342 частка 1, нібыта я ў 16 гадоў арганізоўваў пратэсты ў Горадні.
Я была вымушаная пераехаць з Беларусі пасля суда, каб не стаць закладніцай уласнай краіны. Але на гэтым нічога не скончылася. Мяне і маю сям'ю пераследуюць ужо больш за год. За гэты год быў праведзены грамадзянскі суд, на якім, вядома, мяне не было. Мяне ўнеслі ў спіс экстрэмістаў.
Мой муж прызнаны палітвязнем. Я засталася адна з маленькім дзіцём і цяжарная апошнім месяцам. На дадзены момант малодшаму малому ўжо 6 месяцаў і тата яго нават не трымаў на руках. Другому малому 2 гады.
10 жніўня я быў скараны судом Ленінскага раёна горада Магілёва на 2 гады і 6 месяцаў абмежавання волі. Пасля змены трэцяй «хіміі» запар рэшту часу мне памянялі на пазбаўленне волі з адбываннем у ВК-8 горада Воршы. Мы з сям'ёй вырашылі пакінуць Беларусь.
Я быў асуджаны па арт. 342 — 1,5 гады абмежавання волі з накіраваннем у ВУАТ. На гэты момант я адбываю пакаранне. У сям'і я быў галоўнай крыніцай даходаў у сям'ю. Цяпер мая жонка з двума дзецьмі адчувае фінансавыя цяжкасці.
Мяне завуць Ян Дзяржаўцаў. Я пенсіянер і актывіст з Віцебску. Змагаюся з рэжымам з 1994 года. Вымушаны быў з'ехаць праз пагрозы жыццю і здароўю.
Быў затрыманы за каментары па справе Зельцэра. У СІЗА прабыў 16 месяцаў. Прысуд па арт.369 і арт.130ч.1 — 2 гады і 100 базавых. Прымушаюць хадзіць у РУУС на адзнаку.
Мой пазыўны «Ліс», я беларускі добраахвотнік УСУ. Я люблю Украіну і Беларусь. Уважаю за свой абавязак абараніць брацкую краіну і не дапусціць падобнага сцэнара на сваёй радзіме. Але праз стан здароўя я быў вымушаны сысці з ВСУ.
Я былы палітвязень і былы следчы. Пасля звальнення я стаў «экстрэмістам». Месяц адміністрацыйнага арышту на Акрэсціна і Жодзіна, быў пазбаўлены волі больш за год, тыдзень турмы. Пасля вызвалення маіх сваякоў мяне пачалі турбаваць і я быў вымушаны пакінуць краіну. Трэба купіць ноўтбук для працы і аплаціць запазычанасці. Загадзя дзякуй.
Мы з братам аказаліся ў складанай жыццёвай сітуацыі. Былі затрыманыя па артыкуле 19.11.2 на 15 сутак, атрымлівалі пагрозы аб узбуджэнні крымінальнай справы і пакінулі краіну. Цяпер маем патрэбу ў дапамозе на першы час за межамі Беларусі.
Дапамога сям'і беларусаў Марыі ды Іосіфу, якія пацярпелі за актыўную грамадзянскую пазіцыю і ўцяклі ад пераследу. Будзем удзячныя кожнаму, хто працягне нам руку дапамогі. Верым, можам, пераможам!
Пасля сканчэння тэрміну зняволення пераслед з боку рэжыму не скончыўся. Я скарысталася дапамогай BYSOL і экстрана эвакуавалася з краіны. Я не змагла ўзяць ні рэчы, ні лекі. Цяпер мне трэба набываць самае неабходнае для жыцця нанова.
Мяне клічуць Максім Пражэнік. У Беларусі быў асуджаны на 3 гады хіміі^ пасля чаго быў вымушаны пакінуць Беларусь і пераехаў ва Украіну, але там пачалася вайна і я пайшоў добраахвотнікам, але пасля, паводле стану здароўя, быў вымушаны сысці з УСУ і пераехаў у Польшчу.
Крытычна маю патрэбу ў дапамозе. Я ўцякаў з Беларусі. Быў двойчы рэпрэсаваны за сваю грамадзянскую пазіцыю. Цяпер апынуўся ў чужой краіне без сродкаў на выжыванне.
Сёлета 22 сакавіка да мяне прыйшоў участковы з пастановай на ператрус. Дом разнеслі так, што страшна было глядзець. На жаль, адразу не здагадалася сфатаграфаваць увесь пагром, толькі ў дзіцячым пакоі сфатаграфавала 20% таго, што не прыбрала.
Мой пазыўны — Help. Напрыканцы жніўня 2020 года я быў вымушаны (як і многія беларусы) пакінуць сваю Радзіму і з'ехаць у Польшчу. Пасля нападу Расеі на Украіну згодна са сваімі поглядамі і прынцыпамі кінуў добра аплатную працу кіроўцы грузавых перавозак па Еўропе і адправіўся добраахвотнікам абараняць Украіну.
З 2011 па 2020 год я быў намеснікам кіраўніка Рэчыцкай першаснай арганізацыі незалежнага прафсаюза РЭП. З пачатку 2022 г. на мяне пачаўся ціск з боку КДБ і СК. У лістападзе пасля «сутак» я ў чарговы раз страціў працу. У лютым 2023 г. мне паведамілі ў КДБ, што на мяне заведзена крымінальная справа. Я вымушаны быў тэрмінова пакінуць Беларусь.
Я выушаная была эміграваць у жніўні 2022 у сувязі з тым, што не магла больш працаваць па спецыяльнасці, а таксама ўвесь час знаходзілася ў страху, што па мяне «прыйдуць». Цяпер, знаходзячыся за межамі роднай краіны, я патрапіла ў вельмі цяжкую сітуацыю і вельмі спадзяюся на дапамогу ў спробе захаваць сябе.
Галіну Смірнову затрымалі 24 сакавіка напярэдадні Дня Волі і ўтрымліваюць у ІЧУ па арт. 108 КПК РБ («Затрыманне па непасрэдна ўзніклым падазрэнні ў здзяйсненні злачынства»). У якім злачынстве падазраюць Галіну — невядома.
У кастрычніку 2022 года мяне арыштавалі ў Бабруйску разам з сястрой па «народным» артыкуле 342 КК за ўдзел у мірных маршах у 2020 годзе ў Менску, пасля чаго я правяла 3 месяцы ў СІЗА на Валадарскага і была прызнаная праваабаронцамі палітзняволенай. Суд прызначыў мне 2,5 гады хатняй «хіміі».
Сям'я палітвязняў Вайцэховічаў, фігурантаў справы аб падпале дома дэпутата Гайдукевіча, актыўнага прыслужніка рэжыму Лукашэнкі, мае патрэбу ў падтрымцы. У зняволенні цяпер: бацька — Віталь Вайцэховіч, маці — Вольга Вайцэховіч, сын — Уладзіслаў Вайцэховіч, жонка сына — Анастасія Вайцэховіч.
Я — былы палітвязень. Пасля майго вызвалення нашай сям'і з маленькім дзіцём давялося пакінуць Беларусь. Паколькі пераезд быў экстраным, маем патрэбу ў падтрымцы на адаптацыю ў новай краіне.
Мяне завуць Шайкоўскі Данііл. Мая гісторыя, як і ў многіх, пачалася 9 жніўня 2020 года з затрымання на пратэстах супраць несумленных выбараў, пасля чаго я два гады спрабаваў адстойваць свае правы і сваю пазіцыю.
Мой муж — палітвязень, пасля падзей 2020 года нашая сям'я (я і дачка) засталіся без яго падтрымкі на 7 з паловай гадоў. Мы знаходзімся ў цяжкім становішчы і маем патрэбу ў дапамозе.
У 2020 годзе мая сям'я зрабіла свой выбар, а ўжо ў снежні 2020 года я была асуджаная па арт. 23.34, у 2021 годзе ў лістападзе была змешчана ў СІЗА па арт. 342.1. Праз 7 месяцаў арышту была асуджаная на 3 гады хатняй «хіміі». У кастрычніку 2022 года была затрыманая за рэпост з экстрэмісцкага канала, мне далі штраф і парушэнне, якіх агулам налічвалася тры.
Лекаванне і рэабілітацыя сына блогеркі Дануты Хлусні пасля таго як яго збіў бездарожнік на пешаходным пераходзе.
Мяне завуць Уладзімір Фурман. 1 снежня 2022 года мне далі тры гады «хіміі» па артыкуле 342 частка 1, пасля чаго мне давялося пакінуць Беларусь. Маёй жонцы і двум дзецям патрэбна дапамога ў пераездзе ў Польшчу для таго, каб нам зноў быць усім разам, як і раней.
Мая грамадзянская пазіцыя пацягнула за сабой штраф за чытанне кніжак на роднай мове ў электрычцы, 30 сутак на Акрэсціна ў нечалавечых умовах, працяглае аднаўленне здароўя пасля такіх выпрабаванняў і эміграцыю. Жыццё стала наладжвацца, але я зламала нагу і засталася без працы і сродкаў на існаванне. Буду ўдзячная за любую падтрымку.
Я быў асуджаны ў кастрычніку 2021 года за «здзек з дзяржаўных сімвалаў» і асуджаны на два гады абмежавання волі ў ВУАТ. Судзімасць пазбавіла мяне магчымасці прайсці да канца адпрацоўку і мне быў выстаўлены пазоў. Я з'яўляюся адзіным карміцелем у сям'і і дапамагаю маці, якая не працуе, а знаходзіцца на доглядзе за дзіцем з інваліднасцю, маёй сястрой.
Як і многія беларусы, я чалавек з актыўнай грамадзянскай пазіцыяй, што выклікала ў наш час нямала перажыванняў, якія пасля адбіліся на здароўі. У кастрычніку ў мяне было знойдзена новаўтварэнне. Лекары раяць праходзіць лекаванне платна, каб не зацягваць час, бо паводле пратаколаў яны не могуць пакуль што зрабіць гэтыя дзеянні, што можа прывесці да ўскладненняў.
Алег Баразна — актывіст «Краіны для жыцця», які нядаўна выйшаў з месца зняволення. Цяпер Алег мае патрэбу ў падтрымцы на ажыццяўленне рэабілітацыі і на падтрыманне жыцця ў першы час пасля вызвалення.
Пасля пратэстаў я быў вымушаны з'ехаць з Беларусі. Калі пачалася вайна, паехаў ва Украіну, каб дапамагаць. Праходзіў рэабілітацыю з ПТСР і блакадай паяснічнага нерва, хваробы з'яўляюцца следствам удзелу ў баявых дзеяннях у вайне на тэрыторыі Украіны.
Я вымушаны быў эміграваць з Беларусі, бо ў снежні пасьля адбываньня пакарання па «палітычных матывах» органы зноў пачалі «цікавіцца» мною. Цяпер ужо тыдзень знаходжуся ў Польшчы і маю патрэбу ў дапамозе на першы час, пакуль не ўладкуюся на працу.
Год таму на маіх вачах і вачах маіх дзяцей узброеныя людзі забралі майго мужа. Амаль год доўжыліся следчыя мерапрыемствы, ў выніку чаго быў абвешчаны вырак: 9 гадоў калоніі ўзмоцненага рэжыму з выплатай грашовай кампенсацыі матэрыяльнага ўрону ў памеры 2000 беларускіх рублёў (700 еўра). Я засталася адна з двума малалетнімі дзецьмі (1,5 год і 7 год) без мужа і яго матэрыяльнай падтрымкі.
Смелы чалавек, які выйшаў на адзіночны пікет супраць несправядлівасці ў краіне, быў асуджаны па артыкулах 368 і 370. На судзе яго пакаралі двума гадамі «хіміі». Цяпер ён мае патрэбу ў дапамозе на першы час пасля вызвалення, бо яму будзе неабходна аднавіць здароўе.
Дасведчаныя байцы Украіны працягваюць абараняць сваю краіну ад неймавернай ваеннай агрэсіі. Цяпер адзін з атрадаў мае вострую патрэбу ў дапамозе на набыццё экіпіроўкі.
Абаронцам Украіны з 79 фронту АДШБ вельмі неабходны дрон для выведкі і эфектыўнага знішчэння ворага. Больш за палову ўжо сабрана. Вельмі спадзяемся на вашую дапамогу і падтрымку.
Аляксандр Івулін — вядомы журналіст і блогер, аўтар You-tube канала «Честнок», які ў 2021 годзе быў затрыманы і асуджаны на 2 гады па 342 артыкуле за ўдзел у пратэстах. 17 лютага 2023 года выйшаў з турмы, пасля чаго адразу ж пакінуў Беларусь.
Пасля вызвалення з турмы мне патрэбна падтрымка на рэабілітацыю пасля перажытага. Неабходна правесці медыцынскую аперацыю, а мая сям'я вымушаная пераехаць за мяжу праз бяспеку.
60 гадоў, у тым ліку калоніі, і штраф у памеры 2 100 базавых велічынь — такі прысуд быў абвешчаны падчас закрытага судовага паседжання па гучнай справе «Буслы ляцяць» былому вайсковаму, загадчыку гандлёвай залы, індывідуальнаму прадпрымальніку, тэхніку інстытута парашковай металургіі і спецыялісту высокага класа ў будаўнічай вобласці.
У дзень свайго нараджэння я была ў начным клубе і туды ўварваўся АМАП. Падчас яго мне адарвала частку пальца і яго ампутавалі, аднак ужо зранку мяне забралі са шпіталя і пасадзілі на 15 сутак без аказання меддапамогі. Цяпер вымушана эмігравала і маю патрэбу ў дапамозе.
Сяргей Сацук, журналіст-расследавальнік, былы рэдактар парталу «Ежедневник», не толькі асуджаны на працяглы тэрмін зняволення, але і на выплату вялікага штрафу. Яго сям'я не мае магчымасці аплаціць гэты штраф і можа пазбавіцца практычна ўсёй маёмасці, уключаючы аўтамабіль, які неабходны сям'і, бо яна жыве за горадам.
Я быў асуджаны на два гады пазбаўлення волі паводле артыкулу. На дадзены момант уладкавацца на працу ў Беларусі не магу, бо паўсюль адмаўляюць у працаўладкаванні праз статус палітвязня. Для таго, каб з'ехаць у іншую краіну, таксама патрэбны сродкі на адкрыццё візы, падрыхтоўку дакументаў, пераезд, рэчы першай неабходнасці.
Я быў арыштаваны ў 2021 годзе за сваю грамадзянскую пазіцыю наконт сфальсіфікаваных выбараў і каментароў у сацыяльных сетках. У 2022 годзе быў асуджаны па арт. 369 на два гады абмежавання волі. Выплата пазову і аплата камунальных плацяжоў мяне і маю сям'ю загнаў у пазыкі, а ў маёй жонкі — інваліднасць 2 групы, яна з цяжкасцю перасоўваецца.
Мая гісторыя, як і ў многіх, пачалася 9 жніўня 2020 года з затрымання на пратэстах супраць несумленных выбараў, пасля чаго працягнуліся рэпрэсіі ў выглядзе прэвентыўных затрыманняў па надуманых пратаколах.
Мяне завуць Юрась Дзегцяроў і я з'яўляюся беларускім валанцёрам ва Украіне. Маю патрэбу ў дапамозе на лекаванне і дыягностыку, бо ў мяне ёсць сур'ёзныя хранічныя і набытыя захворванні (бранхіяльная астма, не так даўно перанёс інфаркт з ускладненнямі, у сасудах тры стэнты).
Знаходзячыся ў іншай краіне без ведання мовы і доўгага часу чакання прытулку — я не меў права працаваць. Пасля 5-ці месяцаў знаходжання ў турме, у мяне пачаліся сур'ёзныя праблемы са здароўем.
Мяне завуць Зміцер Дзікун і 4 сакавіка 2022 года ў мяне былі арыштаваныя родныя па справе «Светлагорскіх рэйкавых партызан». Майму брату далі 23 гады, мужу сястры 22 гады, брату цесця 21 год, а таксама — 450 базавых штрафу.
Больш за год таму ў мяне забралі мужа, а ў дзіцяці тату. Мой муж заўсёды быў за праўду і справядлівасць, а цяпер у нашай краіне за гэта саджаюць і даюць штрафы, памеры якіх уражваюць.
Я знаходжуся ў Польшчы на працягу двух гадоў, вярнуцца на Радзіму немагчыма. Нягледзячы на свой узрост, я змагла адаптавацца да жыцця ў новай краіне: часткова асвоіла польскую мову, сацыялізавалася, а таксама знайшла працу, якая дазваляла жыць.
Зміцер Лукомскі ў 2020 годзе прымаў актыўны ўдзел у перадвыбарнай кампаніі Святланы Ціханоўскай, быў актыўным удзельнікам акцый пратэстаў, неаднаразова падвяргаўся рэпрэсіям, пасля чаго быў вымушаны пакінуць Беларусь.
Дапамога патрэбная для сплаты запазычанасці за камунальныя паслуг, якія ўтварыліся на многія гады ў доме, дзе я была прапісаная, але не пражывала, бо мая маці была пазбаўлена бацькоўскіх правоў, пакуль я знаходзілася ў СІЗА. Па выніках суда — запазычанасць была падзелена паміж усімі чальцамі сям'і. Гэта закранула і мяне.
Вячаслаў Сліжыкаў памёр ад сардэчнай недастатковасці ў Латвіі, куды вымушаны быў з'ехаць пасля ранення святлошумавой гранатай падчас пратэстаў 10 жніўня 2020 г. У яго засталося трое дзяцей.
Першы час пасля зняволення — гэта, як аказалася, не толькі радасць, сустрэчы і аднаўленне сям'і, але яшчэ і стомленасць, змучанасць, стан прастрацыі і дэзарыентацыі. На волі да цябе прыходзіць поўнае ўсведамленне таго, што адбылося, ды і фізічнае здароўе не надта. Трэба аднаўляцца практычна ва ўсім.
Мяне завуць Церакулава Мая, я — педыятрка. Пасля сутыкнення з рэпрэсіямі я была вымушана тэрмінова з'яжджаць з Беларусі. У эміграцыі мне хацелася б працягнуць працаваць па прафесіі, аднак для гэтага неабходны якасныя і хуткія курсы польскай, вывучыць мову, пацвердзіць дыплом.
Мяне завуць Настасся і ў верасні 2022 года была затрыманая амаль уся мая сям'я. Затрыманне праходзіла са стральбой, у выніку якой пацярпеў мой сабака. Сябры маёй сям'і да гэтага часу знаходзяцца ў зняволенні, а мне ўдалося экстрана пакінуць тэрыторыю Беларусі, дзе цяпер спрабую пабудаваць жыццё нанова.
Двое маіх дзяцей былі скараныя на пазбаўленне волі праз іх грамадзянскуюпазіцыі. Цяпер мне неабходна выходзіць на працу пасля дэкрэта і 50% заробку будзе сыходзіць на аплату штрафаў. Акрамя сыноў, у мяне таксама растуць тры непаўналетнія дачкі.
Майго мужа затрымалі ў красавіку 2022 года за каментары ў тэлеграме. Следства цягнулася 6 месяцаў і ў кастрычніку яго судзілі па шасці артыкулах. Рашэнне суда — 9 гадоў пазбаўлення волі ў калоніі ўзмоцненага рэжыму і выплата кампенсацыі маральнай шкоды ў памеры 2000 руб.
Эдуард Лобаў – дабраахвотнік, маладафронтавец, патрыёт Беларусі, які загінуў у жорсткіх баях пад Бахмутам. Збор аб'яўлены каб годна правадзіць нашага земляка ў апошні шлях.
На момант напісання дадзенага тэксту мінула ўсяго 18 дзён пасля таго, як Яўген Чарвінскі выйшаў на волю. Цяпер ён знаходзіцца ў лагеры для бежанцаў і мае патрэбу ў дапамозе на адаптацыю, лекаванне зубоў, арэнду жытла.
Пасля майго вызвалення першы намеснік начальніка РАУС паведаміў мне, што калі раней ім перашкаджаў закон, то цяпер ён можа знішчыць мяне і ўсю маю сям'ю ўсімі незаконнымі спосабамі. У сувязі з гэтым нашай сям'і давялося экстрана з'ехаць з Беларусі.
Знаходзячыся ў Беларусі, Ірына Далідовіч была падвергнутая пераследу з боку сілавых структур, што заахвоціла яе з'ехаць разам з непаўналетнімі дзецьмі ў Польшчу. Там сям'я змагла атрымаць міжнародную абарону, аднак цяпер аказанне дапамогі было прыпыненае. Сям'я будзе ўдзячная падтрымцы, каб выйсці з цяжкога становішча.
У першы дзень вайны прадпрымальнік Аляксандр ахвяраваў свае сродкі на падтрымку ВСУ. Пасля гэтага яго затрымалі і асудзілі за «фінансаванне тэрарызму». Цяпер Аляксандр вымушана знаходзіцца ў іншай краіне і мае патрэбу ў дапамозе на адаптацыю для сябе і сваёй сям'і
Сёлета, ва ўзросце 54 гадоў, я была вымушаная экстрана пакінуць Беларусь, каб захаваць сваё жыццё. У снежні 2022 года спазнала рэпрэсіі праз пратэсную дзейнасць і была незаконна асуджаная.
Мая сям'я пацярпела ад рэжыму. Разам з мужам я была затрыманая па артыкуле 342.1, пасля — адбывала пакаранне ў РНПЦ Псіхічнага здароўя на прымусовым лекаванні. Мяне звольнілі за тое, што знаходжуся ў спісах МУС як «экстрэмістка».
25 лютага я быў асуджаны за публічную абразу супрацоўніка і пакараны 2 гадаіт абмежавання волі з накіраваннем. У маёй жонкі інваліднасць і яна мае патрэбу ў штодзённай дапамозе. За час, што я знаходжуся ў няволі — у жонкі назбіраліся вельмі вялікія даўгі.
Па вяртанні з калоніі, мяне чакалі новыя цяжкасці: у хаце былі ўзламаныя ўваходныя дзверы, якія не падлягаюць рамонту. У кватэры была выведзена са строю і разбітая сантэхніка. На працу, як экстрэмістку, не прымаюць.
Я з'яўляюся грамадска-палітычнай актывісткай і мамай, якая выхоўвае дзіцяці ў адзіноце. Праз пераслед і прыгнёт была вымушаная пакінуць краіну разам з дзіцем, дзе атрымала міжнародную абарону. Цяпер трэба аплаціць арэнду і зрабіць медагляд — МРТ галаўнога мозгу.
Іна Шырокая — шматдзетная маці пецярых дзяцей, якая выхоўвае іх у адзіноце. Іна была вымушаная з'ехаць ад пераследу рэжыму пасля турэмнага зняволення, арышту маёмасці і атрымання статусу экстрэмісткі #1712. Цяпер яна мае патрэбу ў падтрымцы для адбудовы жыцця ў іншай краіне.
Я – палітзняволеная ў вымушанай эміграцыі, з двума дзецьмі 12 і 18 гадоў. Мой старэйшы сын студэнт гэтак жа, як і я — не можа вярнуцца ў краіну праз пагрозу крымінальнага пераследу. Я была незалежнай назіральніцай на выбарах у жніўні 2020 года і актыўна выказвала сваю пазіцыю супраць дыктатуры і вайны ва Украіне.
Мы з'яўляемся шматдзетнай сям'ёй з сямю непаўналетнімі дзецьмі. Бацьку і мужа нашай сям'і асудзілі па артыкулах 369 і 130 ч.1 па «справе Зельцэра», далі вялізны штраф і амаль два гады пазбаўлення волі. З прычыны неабходнасці выплаты штрафу наша сям'я сутыкнулася з вялікімі цяжкасцямі.
Разам з сям'ёй мы былі вымушаныя ўцякаць ад рэжыму ў суседнюю краіну. Жыццё ў эміграцыі – тая яшчэ радасць, за гэты час я сур'ёзна думаў што лепш турма, але назад дарогі проста няма. Ведаю, што ёсць людзі, якім горш нашмат, чым маім дзецям, але мне больш няма, дзе звярнуцца па дапамогу.
Пасля вызвалення Ганна Вішняк, застаўшыся без працоўнай тэхнікі (ноўтбук, тэлефон) і зусім без рэчаў, была вымушана пакінуць радзіму. Ганна мае патрэбу ў падтрымцы для таго, каб пачаць жыццё з нуля, а таксама — на рэабілітацыю здароўя пасля перыяду зняволення (моцна разбурыліся зубы).
У 2020 годзе я выходзіў на ўсе мірныя акцыі пратэсту пасля сфальсіфікаваных прэзідэнцкіх выбараў. Меў актыўную грамадзянскую пазіцыю сярод сваіх блізкіх знаёмых і таварышаў. У чэрвені 2022 года мяне асудзілі на 3 гады «хіміі» з накіраваннем па артыкулах 364 і 369 за бяскрыўдныя каментары.
Вадзіма Гулевіча затрымалі і змясцілі ў СІЗА КДБ г. Менска 28 чэрвеня 2021 года. Там ён знаходзіўся да 6 снежня 2022 г., потым яго перавялі на Валадарскага. У Вадзіма са сваякоў толькі мама і бабуля, і для таго, каб падтрымаць свайго сына і ўнука падчас зняволення — яны маюць патрэбу ў дапамозе.
Я з'яўляюся былой палітзняволенай, якой апроч тэрміну зняволення, на судзе быў выстаўлены вялікі штраф. Пасля вызвалення я стала сутыкацца з вялікімі праблемамі ў працаўладкаванні: мяне не бяруць на працу праз нясплачаны штраф, а таксама праз ўзрост (57 гадоў).
Аляксей Галоўкін быў затрыманы 3 снежня 2020 года. У яго 2 група інваліднасці (гемафілічная поліартрапатыя), і, нягледзячы на складаны дыягназ, — яго асудзілі па 4 артыкулах КК РБ на 3 гады калоніі ва ўмовах агульнага рэжыму.
Два гады таму мяне, Паўла Сахарчука, асудзілі па «палітычнай справе», аднак нават пасля майго вызвалення — ціск на нашу сям'ю не спыніўся. Мы былі вымушаныя ўцякаць ад рэпрэсій разам з жонкай і дачкой у Беласток, узяўшы з сабой толькі самае неабходнае.
Мяне завуць Андрэй Тупоўскі, разам з жонкай мы з'яўляліся актыўнымі ўдзельнікамі пратэсту ў Магілёве. На фоне псіхаэмацыйнага стрэсу, у маёй жонкі сталі з'яўляцца скаргі на перыядычнае «адключэнне прытомнасці», ёй быў пастаўлены дыягназ: генералізаванае трывожнае растройства, неўрастэнія, паўторныя сінкапальныя станы ў анамнезе.
Я — лекарка, актыўная прадстаўніца сумленных выбараў. 8.12.22 была затрыманая супрацоўнікамі ГУБАЗ і АМАП за абразу Лукашэнкі, тэрарызм і ўдзел у несанкцыянаваных мітынгах. Давялося эвакуіравацца з Беларусі.
Маці траіх дзяцей, актывістка «Еўрапейскай Беларусі», якая неаднаразова брала ўдзел у пратэстах 2020, адстойваючы свой выбар жыць у свабоднай і незалежнай Беларусі — патрапіла пад рэпрэсіі жорсткага дыктатара. 30 снежня была арыштаваная, а праз час яе занеслі ў «спіс тэрарыстаў».
Зміцер Сасноўскі быў затрыманы 1 ліпеня 2021 г. за «замах» на Р. Азаронка і па іншых артыкулах. Следства доўжылася амаль 1.5 гады, пасля чаго Змітру далі вырак — 20 гадоў калоніі і штраф у памеры 700 базавых велічынь.
Пасля 2020 года за сваё меркаванне і выказванне думак я быў звольнены з дзяржаўнага прадпрыемства цягам года ў дачыненні да мяне былі вынесеныя прысуды па трох крымінальных справах (арт. 369 КК РБ). У цяперашні час мая сям'я адчувае вялікія фінансавыя цяжкасці, ў тым ліку — даўгі за штрафы.
Сям'я Дзмітрыя Кулакова вымушана экстрана змяніць жыллё ў іншай краіне і мае патрэбу ў дапамозе для арэнды новага месца пражывання. Нядаўна маці Дзмітрыя было неабходна таксама тэрмінова з'ехаць з Беларусі праз палітычны пераслед.
Сям'я былога палітвязня, асуджанага па адной з гучных справаў і занесенага ў спісы «тэрарыстаў» і «экстрэмістаў» у Рэспубліцы Беларусь, мае патрэбу ў вашай падтрымцы.
У 2020 годзе я ўдзельнічаў у зборы подпісаў, прысутнічаў на выбарах у якасці назіральніка, дапамагаў у зборы сродкаў на дапамогу пацярпелым ад палітычных рэпрэсій.
Да ўзяцця пад варту наш сын жыў і працаваў у горадзе Санкт-Пецярбург, аднак па прыездзе ў адпачынак — яго арыштавалі. Да суда ён знаходзіўся пад вартай, а 26 кастрычніка быў прызнаны вінаватым па арт. 342.1, што прывяло да выраку — тры гады хатняй «хіміі».
Гісторыя нашага сямейнага пратэсту пачалася ад жніўня 2020 года. Тады мы не змаглі змірыцца з несправядлівымі вынікамі выбараў і сталі ўдзельнічаць у пратэсным руху раёну і гораду.
9 ліпеня 2021 года была затрыманая Таццяна Астроўская, валанцёрка. Таццяна насіла перадачы для палітвязняў у СІЗА-1 і дасылала перадачы хлопцам на «хімію», што і стала прычынай крымінальнага пераследу.
Мяне завуць Ілля Міронаў, я з'яўляюся валанцёрам і ініцыятарам праекту «Пішыце лісты!». У сувязі з рэпрэсіямі я быў вымушаны пераехаць у бяспечнае месца, каб працягваць сваю дзейнасць там, бо ў Беларусі мне пагражала турма і прымусовае лекаванне.
18-гадовы ветэран гэта Глеб. Разам з братам ён стаў ахвярай рэпрэсій у Беларусі і яшчэ непаўналетнім уцёк ад карнікаў у Польшчу. Ледзь толькі Глеб атрымаў прытулак, як пачалася поўнамаштабная вайна ва Украіне. Адразу пасля таго, як Глебу споўнілася 18 гадоў, ён пайшоў на вайну супраць расейскіх акупантаў.
Дзяніс Гурэцкі — былы палітвязень, якога затрымалі ў траўні гэтак жа, як і сястру яго жонкі. У жніўні іх абодвух скаралі на хатнюю «хімію» за ўдзел у падзеях 2020 года і яны пакінулі краіну. Цяпер яму і яго сям'і патрэбна дапамога для ўладкавання жыцця ў новых умовах.
Мяне завуць Арцём Новікаў і я аказаўся адным з тых, хто быў змушаны збегчы са сваёй краіны ў сувязі з палітычным пераследам. Я змагаўся за сваё права быць нязгодным з тым, што адбывалася і адбываецца ў краіне. Цяпер мы з сям'ёй вымушаны звярнуцца па падтрымку для легалізацыі нашага знаходжання ў краіне ЕС.
Валанцёр Антон Сташэўскі дапамог вялізнай колькасці людзей, цяпер настаў час нам дапамагчы яму. У сям'і Антона двое маленькіх дзяцей. Сродкі патрэбны для пакрыцця затрат на базавыя патрэбы сям'і, дапамогу ў зборы перадач, лекі і іншыя рэчы першай неабходнасці.
Ад жніўня 2020 года я брала актыўны ўдзел у маршах супраць захопу ўлады ў Беларусі. У лістападзе 2020 года была асуджаная разам з сяброўкай за фота ў інстаграм з нацыянальным беларускім сцягам, пагасіла штрафы і працягнула «жыць» у Беларусі.
Я з'яўляюся былой палітзняволенай. Мяне вызвалілі больш за год таму, аднак на працягу года я была вымушаная перажываць палітычны пераслед з боку міліцыі, што заахвоціла мяне пакінуць Беларусь. Маю патрэбу ў падтрымцы на адаптацыйны перыяд у новай краіне.
Я з'яўляюся заснавальнікам і кіраўніком адной з пратэсных групаў Укантакце ў Віцебску. Быў затрыманы супрацоўнікамі міліцыі, якія забралі ў мяне тэлефон і аказвалі маральны ціск. Мой праект асвятляў бягучае становішча ў краіне, нелегітымную ўладу, яе незаконныя дзеянні і г.д.
Мая дачка была асуджаная ў кастрычніку 2022 года за ўдзел у беларускім пратэсным руху 2020 года. Суд скараў яе на 1,5 гады пазбаўлення волі з адбываннем тэрміну ў калоніі, а ў гэты ж час «Менсктранс» выставіў пазоў аб спагнанні штрафу на велізарную суму.
Кацярына Марэцкая з'яўляецца актывісткай пратэснага руху медыкаў і валанцёркай. Праз распачатую схаваную мабілізацыю, была вымушана пакінуць краіну, бо мае вайсковы абавязак па медыцынскай спецыяльнасці. Мае патрэбу ў фінансавай дапамозе для арэнды жылля ў Польшчы.
З 2020 года мы з'яўляемся актывістамі, удзельнічалі ў разнастайных пратэстах і акцыях. Былі вымушаны хавацца ад палітычнага пераследу ў Расеі. Цяпер, калі гэта стала немагчымым, маем патрэбу ў дапамозе для экстранай рэлакацыі.
Цягам 3-х месяцаў я з'яўляўся валанцёрам палка Каліноўскага. Праз час, вярнуўшыся ў Варшаву, атрымаў траўму нагі, што пазбавіла мяне магчымасці працаваць. Маю патрэбу ў падтрымцы для таго, каб атрымаць неабходную медыцынскую дапамогу.
Адбыўшы пакаранне і вярнуўшыся дадому, да мяне прыйшло разуменне, што існаваць пасля СІЗА вельмі цяжка, бо цябе больш ніхто не памятае. Стан здароўя патрабуе лекавання, грашовы доўг дзяржаве ставіць цябе ва ўмовы сталага катавання.
Лета я правёў у СІЗА г. Горадня, дзе адбываў тэрмін пакарання па арт. 368 ч. 1. На мяне была заведзеная справа праз татуіроўкі, ў якіх супрацоўнікі праваахоўных органаў пабачылі «абразу Лукашэнкі». Справа была закрытая па тэрміне даўніны здзяйснення злачынства.
У жніўні 2020 г. пасля сфальсіфікаваных выбараў і жорсткіх разгонаў пратэстоўцаў я не змагла моўчкі назіраць за тым, што адбываецца, выходзіла на маршы-пратэсты, удзельнічала ў розных перформансах і акцыях.
Я працавала настаўніцай і не хавала сваёй грамадзянскай пазіцыі, праз што падвяргалася палітычнаму ціску і была вымушана экстрана пакінуць Беларусь. Цяпер я маю патрэбу ў дапамозе для ўладкавання жыцця ў іншай краіне.
Я, Бандарэнка Сяргей, быў вымушаны пакінуць тэрыторыю Беларусі, бо супраць мяне распачалі справу за «распаўсюджванне экстрэмісцкіх матэрыялаў». Маё «злачынства» заключаецца ў тым, што я выклаў у Facebook трагічную для мяне вестку пра смерць майго стрыечнага брата Васіля Парфянкова-Сябро, які ваяваў у палку Каліноўскага.
Вікторыя — беларуская актывістка і культурная мэнэджэрка. Калі пачалася вайна, Віка актыўна дапамагала Украіне ў Грузіі, але ў яе здарыўся зрыў, і яна патрапіла ў псіхіятрычную клініку з трывожным расстройствам.
Мяне завуць Дзяніс Шматко, я — дудар, і ўчора мне паставілі дыягназ «тромб падпахавай вены». Гэта значыць, што калі не вылекваць захворванне — наступствы могуць застацца на ўсё жыццё. Магчыма, давядзецца перастаць іграць на дудзе, чаго мне вельмі не хацелася б.
Знаходзячыся ў Беларусі, мы не можам даць аб сабе шмат інфармацыі, але верым, што людзі разумеюць, што ды як з намі адбываецца. На дадзены момант мне змянілі пакаранне на хатнюю «хіміі», але мы з жонкай трымаемся, бо нас асудзілі разам. Мне змянілі пакаранне, бо я стаў інвалідам другой групы.
Знайшоўшы фота з пратэстаў 2020 года, дзіцячага хірурга падвергнулі рэпрэсіям: штрафу і звальненню з працы. Андрэй Васільевіч (сапраўднае імя схаванае для бяспекі) ратаваў жыцці дзяцей, а цяпер, з прычыны так званага «незаконнага пікетавання» — быў пазбаўлены магчымасці працягваць справу свайго жыцця.
Я з'яўляюся палітвязнем, якому давялося ўцякаць з Беларусі ад рэпрэсій. Разам з сям'ёй мы апынуліся ў Польшчы, дзе цяпер перажываем перыяд адаптацыі: пошук працаўладкавання, афармленне дакументаў, уладкаванне дзяцей у школу.
У жніўні 2020 года я ўдзельнічаў у мітынгах супраць сфальсіфікаваных выбараў і ў ланцугах салідарнасці. У красавіку 2022 года быў асуджаны на 2,5 гады «хіміі» за сваю грамадзянскую пазіцыю. Пры вымушаным пераездзе ўлез у пазыкі і практычна пазбавіўся сродкаў на існаванне.
Як і многія беларусы, я неаднаразова была затрыманая, страціла працу, прайшла праз ператрусы, і так па коле. Я імкнуся з'ехаць і працягваць змагацца, але ўжо ў бяспечным месцы, бо рэпрэсіі ўзмацняюцца і заставацца ў Беларусі для мяне — небяспечна. Ведаю, што акажуся карыснай на волі і буду вельмі ўдзячная любой дапамозе.
Мяне завуць Аляксей Махнач і з 2012 года я хварэю на слаба вылекаваную аўтаімунную хваробу Крона. Цяпер, пасля пройдзеных рэпрэсій, у маім арганізме назіраецца рэмісія, якая патрабуе медыцынскай увагі, каб не дапусціць анкалогіі тоўстага кішачніка, моцнага заняпаду сіл, заняпаду жалеза ў крыві і артралгіі (болей у суставах). Маю патрэбу ў лекаванні.
Праз рэпрэсіі, нашая дачка нарадзілася неданошанай, вагой усяго 1800 грам, і цяпер мае асаблівасці псіхафізічнага развіцця. Пад пытаннем стаяць дыягназы ДЦП і паражэнне галаўнога мозга. Для таго, каб дакладна даведацца, ў чым праблема — неабходна тэрміновае МРТ галаўнога мозгу ў шпіталі пад наркозам.
Сям'я палітвязня Сальмановіча Дзяніса мае патрэбу ў падтрымцы. Дзяніс быў затрыманы 4 кастрычніка 2021 года, а цяпер — прызнаны тэрарыстам. Суд скараў актывіста на 10 год узмоцненага рэжыму і штрафу, а таксама — прад'явіў грамадзянскі пазоў у памеры 33 000 руб.
17 кастрычніка былі вынесеныя жахлівыя сваёй жорсткасцю і неабгрунтаванасцю прысуды па так званай «справе Аўтуховіча». Аб бесчалавечнасці беларускіх судоў вядома даўно, але тут яна дасягнула мяжы, бо суддзі абвясцілі самыя вялікія тэрміны за гісторыю рэпрэсій.
Я працаваў відэааператарам у камандзе Сяргея Ціханоўскага, што зрабіла маё знаходжанне ў Беларусі небяспечным і прымусіла да тэрміновага пераезду. Спачатку разам з сям'ёй мы размясціліся ва Украіне, аднак перад вайной прынялі рашэнне з'ехаць, і падчас другога пераезду ў мяне нарадзілася дзіця.
6 кастрычніка 2022 года ў Менскім абласным судзе быў вынесены абвешчаны вырак па «справе БелаПАН» — найстарэйшага незалежнага інфармацыйнага агенцтва Беларусі. «Суддзя» Вячаслаў Тулейка прыгаварыў да 4 гадоў пазбаўлення волі ў калоніі агульнага рэжыму дырэктарку — галоўную рэдактарку БелаПАН Ірыну Леўшыну і да 14 гадоў узмоцненага рэжыму былога намесніка дырэктара Андрэй Аляксандрава. Андрэй таксама аштрафаваны на 1000 базавых велічыняў (32 тысячы рублёў).
26 верасня пры выкананні задання загінуў баец беларускага палка “Пагоня” гамяльчанін Аляксей Вешчавайлаў, з пазыўным “Жнец”. Гэта вялікая страта не толькі для Беларусі, але і незаменная страта для яго сям'і.
Пасля падзей 2020 года я была спазнала палітычны пераслед з боку кіраўніцтва ўстановы адукацыі, а пазней — крымінальны пераслед за абразу прадстаўніка ўлады.
Я, Тысеў Віталь, маю патрэбу ў дапамозе на тэрміновае правядзенне сур'ёзнай медыцынскай аперацыі. Пасля збіцця мяне ў 2020 годзе ў РУУС г. Стоўбцы 9 жніўня маё захворванне, звязанае з траўмай хрыбетніка, пачало прагрэсаваць і на дадзены момант усё рухаецца да паралічу.
Я быў затрыманы 10 красавіка 2022 года, а дакладней - проста скрадзены з жыцця без тлумачэння прычын. Атрымаў 15 сутак нібыта за «супраціў», гэтыя дні правёў на Акрэсціна ў жахлівых умовах. Потым перавялі ў СІЗА-1, дзе я прабыў 3 месяцы, а пазней адбыўся суд, дзе мне прысудзілі 3 гады пасялення.
З кастрычніка 2021 года па травень 2022 года я правяла ў СІЗА па палітычным артыкуле, першыя 10 сутак - на Акрэсціна, у самых жудасных умовах. Дачка была пад апекай. Пасля суда, на якім далі 3 гады хатняй «хіміі» - сутыкнуліся з абавязковай выплатай апекі амаль у 2000 р.
У лістападзе 2021 года я была арыштаваная за ўдзел у акцыях пратэсту, пасля чаго я знаходзілася ў СІЗА, а далей — мяне звольнілі з працы. Суд прызначыў вырак па 342 артыкуле - 3 гады хатняй «хіміі». Мая дачка вучыцца на платным ва ўніверсітэце, і наяўных сродкаў не хапае на поўнае забеспячэнне жыцця.
Барацьба беларускага народа - гэта быў важны выбар для кожнага. Мы з жонкай зрабілі правільны выбар перад Богам, Беларуссю і сваім сумленнем. За гэта давялося заплаціць самым дарагім: роднай хатай, сям′ёй, краінай, і стаць пакінутымі за мяжой, не маючы магчымасці вярнуцца.
У 2021 годзе маё жыццё і жыццё маёй сям'і падзялілася на «да» і «пасля». Я была падвергнутая псіхалагічным і фізічным катаванням на Акрэсціна, пасля якіх мне давялося збегчы з краіны. Цяпер палітычным рэпрэсіям і ціску падвяргаюцца мае бацькі.
Ад жніўня 2020 года я актыўна ўдзельнічаў у пратэстах у Менску і не баяўся знаходзіцца ў самых гарачых кропках дзеля свабоды беларускага народа. За гэта мяне арыштавалі і пасадзілі спачатку ў турму, потым – на «хіміі».
6 чэрвеня 2022 г. пачаўся закрыты суд па крымінальнай справе ў дачыненні да актывістаў групы «Буслы ляцяць». Цяпер Аляксею Іванісаву, Аляксею Гамезу, Андрэю Будаю, Мікалаю Біблісу, Аляксандру Сідарэнку і іх сем'ям патрэбна падтрымка ў аплаце паслуг адваката і перадачах.
Я быў вымушаны кінуць навучанне ва ўніверсітэце і пакінуць Беларусь праз пераслед па палітычных матывах. Супраць мяне была ўзбуджаная крымінальная справа па ч. 3 арт. 361-1 КК РБ, які прадугледжвае да 6 гадоў пазбаўлення волі, за падпіску на тэлеграм-канал «План Перамога».
Ад жніўня 2020 года Рогач Віталь займаў актыўную грамадзянскую пазіцыю. У верасні 2021 года пакінуў каментар па «справе Зельцэра», пасля чаго быў затрыманы. Па заканчэнні года знаходжання ў зняволенні, Віталю быў вынесены прысуд — 2,5 гады агульнага рэжыму і 200 базавых велічынь штрафу.
У 2020 годзе, імкнучыся абараніць свой голас і голас большасці беларусаў — я была затрыманая па артыкуле 23.34. Пасля гэтага мяне чакалі суды, штрафы, паўторнае затрыманне, СІЗА і канчатковы прысуд: два гады хатняй «хіміі».
6 верасня ў Менску абвясцілі прысуд адразу дзесяці палітычным вязням, фігурантам справы «Рэвалюцыйнага дзеяньня». Агулам турэмнае зняволенне дзесяці абвінавачаных, паводле планаў хаўруснікаў Лукашэнкі, складзе 94 гады.
Я — былая палітзняволеная, якая была затрыманая напрыканцы мінулага года разам з дачкой па арт. 342. Цягам 10 дзён мы ўтрымліваліся ў пякельных умовах на Акрэсціна, а потым былі пераведзеныя ў СІЗА-1, дзе прабылі ў зняволенні тры месяцы. Увесну адбыўся суд, на якім нас скаралі да «хатняй хіміі».
Мой блізкі чалавек быў асуджаны па некалькіх артыкулах на працяглы тэрмін. Я аплочвала паслугі адваката на вялікую суму і кампенсацыю маральнай шкоды пацярпелай. Прашу дапамагчы ў кампенсацыі сродкаў заплачаных адвакату.
Нашая сям'я была вымушаная пакінуць Беларусь пасля арышту мужа і бацькі, на якога была заведзеная крымінальная справа па арт. 342 КК РБ. Мы стараліся наведваць усе акцыі пратэсту разам з дзецьмі, і таму, пасля затрымання мужа – суд пачаў працаваць над завядзеннем крымінальнай справы супраць мяне.
Наша сям'я была вымушана тэрмінова выехаць з Беларусі ў Польшчу праз пагрозу адабрання дзяцей з сям'і і крымінальнага пераследу. Маем патрэбу ў падтрымцы для таго, каб пачаць жыццё з самага пачатку.
Мяне завуць Аляксандр Грэчышнікаў і я з'яўляюся незарэгістраваным кандыдатам у Прэзідэнты Рэспублікі Беларусь у 2020 годзе. Знаходзячыся ў Беларусі, на мяне чыніўся палітычны ціск, пасля якога я быў вымушаны экстрана з'ехаць у іншую краіну.
Нягледзячы на тое, што ў маім жыцці была любімая праца, дом і сям'я — я быў не згодны мірыцца са стаўленнем дзяржавы да беларусаў, са сталай хлуснёй і бяздарным кіраўніцтвам. Мне давялося перажыць катаванні, суды, ператрусы, допыты і, ў рэшце рэшт — эміграцыю.
Мой сын, Івашын Дзяніс Яўгенавіч, быў затрыманы супрацоўнікамі КДБ 12 сакавіка 2021 года. За некалькі дзён да затрымання, Дзяніс апублікаваў расследаванне аб былых супрацоўніках украінскага спецпадраздзялення «Беркут», якіх узялі на службу ў беларускія сілавыя структуры.
Я з′яўляюся беларускім уцекачом ва Украіне. Праз гарачую фазу вайны я не змог своечасова прайсці рэабілітацыю, што выклікала ўскладненні з аднаўленнем крывяноснай сістэмы, трамбоз, варыкоз і частковую страту адчувальнасці нагі. Цяпер я таксама маю патрэбу ў афармленні прапіскі.
Мяне завуць Дыяна і ў 2020 годзе, разам з усёй сям'ёй, мы ўключыліся ў палітычнае жыццё, а з 10 жніўня ўдзельнічалі ва ўсіх пратэсных акцыях. Сёлета мы былі вымушаныя ўцякаць ад рэпрэсій, але так здарылася, што выехаць у Грузію ўдалося толькі мне. Пакуль вырашалася пытанне атрымання гуманітарнай візы ў Польшчу, невялікі запас сродкаў вычарпаўся.
Мяне завуць Аксана Каспяровіч і я з'яўляюся былой палітзняволенай. Пасля майго вызвалення стала немагчыма ўладкавацца на працу, бо мяне ўнеслі ў «спіс тэрарыстаў» КДБ РБ, у выніку чаго блакуюцца любыя рахункі ў любым банку, ў тым ліку і заробкавая карта.
Як і многія беларусы, у 2020 годзе мы з мужам бралі актыўны ўдзел у пратэсным руху. За ўдзел у двух маршах, мужу прысудзілі 1,5 гады калоніі і пазбавілі бізнэсу, а мне прад'явілі два гады «хатняй хіміі» і звольнілі з працы. У нашай сям'і двое дзяцей, якія маюць патрэбу ў падтрымцы.
Наш шаснаццацігадовы сын Мікіта Залатароў прайшоў усе колы пекла пасля выбараў 2020 года. Катаванні і здзекі працягваюцца дагэтуль, і нядаўна сына ізноў асудзілі. Мы, ягоныя бацькі, знаходзімся ў гаротным становішчы і практычна не можам яму дапамагаць.
Мяне завуць Віталь і з 16 лютага 2022 года маё жыццё і жыццё маёй сям'і ператварылася ў пекла. За гэты час я прайшоў праз Акрэсціна, Жодзіна, СІЗА на Валадарскага, а нядаўна адбыўся суд па арт. 369, на якім я атрымаў прысуд, штраф і пазоў.
Я — малады хлопец, які ўпершыню ў жыцці апынуўся ў такой складанай сітуацыі. Нядаўна мяне асудзілі на тры гады «хіміі» за ўдзел у пратэсных акцыях 2020 года. Я ўцёк ад пакарання і застаўся зусім адзін у новай краіне, без ведання мовы і сродкаў на існаванне.
Пасля пачатку падзей 2020 года, мой муж актыўна ўдзельнічаў ва ўсіх мірных маршах, выконваючы грамадзянскі абавязак і адстойваючы правы сваёй сям'і. Праявіўшы сябе мужна, заступіўшыся за чалавека і даўшы адпор уладам, цяпер ён адбывае пакаранне тэрмінам на 5 гадоў.
У 2020 годзе, разам з беларускім народам, я актыўна выказвала сваю грамадзянскую пазіцыю, за што была затрыманая тройчы і асуджаная на выплату штрафаў. У 2021 годзе мяне асудзілі па крымінальнай справе, я адбыла свой тэрмін у турме, аднак пасля вызвалення маю сям'ю не пакінулі ў спакоі.
Мяне завуць Яна і мне 26 гадоў. Ад жніўня 2020 года я актыўна брала ўдзел у мірных акцыях, на адной з якіх была затрыманая і арыштаваная на 10 сутак. Праз год да мяне дадому ўварваліся супрацоўнікі ГУБАЗіКу і зноў затрымалі мяне на 10 сутак, пасля чаго — асудзілі па артыкуле 342 ч.1 на 3 гады «хіміі» з накіраваннем у ВУАТ.
Мяне завуць Касцевіч Руслан, мне 19 год. З'яўляючыся беларускім жаўнерам, я сышоў з украінскай мяжы для таго, каб пазбегнуць удзелу ў ваенным канфлікце, за што на мяне ўзбудзілі крымінальную справу па артыкуле аб дэзерцірстве.
Мяне завуць Паша, я – беларускі актывіст, які цягам трох гадоў быў валанцёрам НДА «Радзіслава», але з палітычных прычынаў быў вымушаны з'ехаць з Беларусі ва Украіну. Адтуль мяне выгнала вайна і я апынуўся ў Польшчы.
Ні для каго не сакрэт, што за непрыманне іншага меркавання — мноства разважных беларусаў з'ехалі з роднай краіны, растаўшыся з домам і роднымі людзьмі. Я знаходжуся ў іх ліку і ўжо год не знаходжуся дома з-за распачатага на мяне палітычнага ціску.
Мяне завуць Ілля Лабацэвіч, я – былы палітвязень, які прымаў актыўны ўдзел у пратэсным руху. Аднойчы, знаходзячыся на пратэсце разам з мамай, я стаў на яе абарону, пасля чаго быў затрыманы.
У жніўні 2020 года я актыўна браў удзел у пратэсным руху, пасля чаго, ў кастрычніку 2021 года, мяне забралі. Вызвалілі з-пад варты ў сакавіку 2022 года, і я паехаў адбываць пакаранне на «хімію». Мае родныя і блізкія не могуць увесь час падтрымліваць мяне фінансамі, і цяпер я маю патрэбу ў дапамозе для падтрымання жыцця на час зняволення.
Мой брат быў у групе па вызваленні вострава Змяіны, а цяпер ён мужна змагаецца ў шэрагах ДПСУ (Дзяржаўная памежная служба Украіны), абараняючы Украіну ад пуцінскай агрэсіі. Для выканання ваенных заданняў, брат мае патрэбу ў набыцці спецыяльных актыўных навушнікаў.
Наша сям'я актыўна ўдзельнічала ў акцыях і рознымі метадамі спрабавала зрабіць свой унёсак у пратэстны рух. Грамадзянская пазіцыя стала прычынай для аказання на нас палітычнага ціску. Перажыўшы ІЧУ, СІЗА, суд і прысуд да «хіміі з накіраваннем» — мы пакінулі Беларусь.
Мяне завуць Давід, я – беларус, які нядаўна вярнуўся з Украіны. Пасля перажытых падзей, ужо больш за тры месяцы я працую з псіхатэрапеўтам, але, на жаль, мой стан пагоршыўся і цяпер у мяне клінічная дэпрэсія, а таксама была спроба суіцыду.
Мяне завуць Таццяна Мацулевіч, я – маладая маці, якая была вымушаная экстрана пакінуць Беларусь разам з маленькім дзіцём. Пасля ўцёкаў майго мужа Аляксея з месца зняволення, на мяне стаў аказвацца палітычны ціск і пагрозы.
Сяргей, блізкі сябар і калега праваабаронцаў розных краін, ужо больш за год змагаецца з цяжкім працяканнем хваробы. Цяпер экстраная дапамога патрэбна для аплаты лекавання ў спецыялізаваным шпіталі ў Турэччыне.
Мы, Наталля і Аляксандр, з чэрвеня 2020 года імкнуліся ўдзельнічаць ва ўсіх акцыях і пратэстах, за што нам давялося перажыць рэпрэсіі, затрыманні і палітычны ціск. Для таго, каб застацца на волі — мы вырашылі з'ехаць з краіны.
Мяне завуць Уладзіслаў Лапло і 3 месяцы таму я пераехаў у Польшчу праз палітычны ціску. Першы месяц я здымаў жытло на сродкі, якія ўзяў з сабой, і адначасова шукаў працу.
Мяне завуць Віталь Казлоўскі, і, пачынаючы са стэлы 9 жніўня 2020 года, я хадзіў на маршы і акцыі, як на працу. Падчас Маршу міру і незалежнасці 30 жніўня 2020 года, я «засвяціўся» на двух аператыўных відэазапісах МУС, у тым ліку са збіваннем мікрааўтобуса.
Падчас пратэстаў у жніўні 2020 года, я быў адным з тых, хто патрапіў пад наймацнейшую хвалю рэпрэсій. Перажыўшы катаванні і збіцці, я стаў здымаць пабоі, пасля чаго мяне чакаў палітычны пераслед. Цяпер я знаходжуся ў Польшчы і маю патрэбу ў падтрымцы для забеспячэння жыцця.
Пасля таго, як у 2020 годзе мы з мужам актыўна выказвалі нашу грамадзянскую пазіцыю — мы былі ў розны час асуджаныя і звольненыя з месцаў працы. Мы разам мелі стаж працы на адным прадпрыемстве 18 і 20 год. Марна спрабавалі адстойваць свае правы ў камісіях па працоўных спрэчках.
Мы з'яўляемся шматдзетнай сям'ёй з сямю дзецьмі. Нядаўна ў нашай сям'і здарылася гора — галоўнага карміцеля забралі за каментар у сацыяльных сетках. Я знаходжуся ў дэкрэтным адпачынку і атрымліваю капейкі, а дзяцей неабходна падрыхтоўваць да школы.
Пасля пачатку вайны ва Украіне мама і дачка, якія з'ехалі з Беларусі праз палітычны ціск, — апынуліся ў складанай сітуацыі. Цяпер яны застаюцца ва Украіне і праходзяць лекаванне, аднак пазбавіліся працы і сродкаў для існавання. Маюць патрэбу ў дапамозе для аплаты жылля, набыцця лекаў і мінімальных выдаткаў на жыццё.
Мяне завуць Яна, мне 30 гадоў, у мяне трое маленькіх дзяцей: Аня, Пётр і Афіна. Майго мужа затрымалі і асудзілі на адзін год калоніі за каментар у тэлеграм-чаце. З усімі цяжкасцямі я засталася адна: арэнднае жыллё, іпатэка на жыллё, якое будуецца, судовыя выдаткі.
Мужчына, затрыманы ў жніўні 2020 года за ўдзел у пратэстах, быў скараны на турэмны тэрмін. Цяпер для таго, каб выехаць з краіны пасля вызвалення і наладзіць сувязь з блізкімі, яму неабходна выплаціць немалы штраф. Магчымасць па працаўладкаванні для яго абмежавана праз наяўнасць судзімасці.
Мяне завуць Юры Несцярэнка і я з'яўляюся музыкам і пісьменнікам. Мой актыўны ўдзел у лёсе краіны, які выяўляецца і праз назіранне за выбарамі, і праз працу ў незалежных выдавецтвах – пацягнуў за сабой палітычны ціск і пагрозу арышту. Выбіраючы свабоду і бяспеку, разам з сям'ёй мы былі вымушаныя экстрана пакінуць краіну.
Яна Пінчук — беларуская палітзняволеная, якая была затрыманая 01.11.21. у Пецярбургу на запыт беларускіх уладаў. Яна ўжо 8 месяцаў знаходзіцца ў СІЗА ў Пецярбургу, за гэты час генпракуратура РФ задаволіла запыт РБ аб яе выдачы ў Беларусь, а расейскі суд пакінуў у сіле гэтае рашэнне.
З прычыны таго, што на маіх дзяцей пачаў аказвацца палітычны ціск, мы былі вымушаныя экстрана пакінуць Беларусь. 5 лютага мы прыехалі ў Польшчу праз Украіну. Цяпер, знаходзячыся ў іншай краіне, мы маем патрэбу ў дапамозе для арэнды жылля і набыцця прадметаў першай неабходнасці.
Я з'яўляюся грамадзянскім актывістам і падчас выбараў 2020 г. знаходзіўся ў ініцыятыўнай групе Віктара Бабарыкі. За выказванне свайго меркавання ў каментарах тэлеграм-каналаў мне давялося перажыць некалькі ператрусаў і знаходжанне ў ІЧУ, пасля чаго мне далі прысуд — паўтара года хатняй «хіміі».
Вайскоўцы з ВСУ да апошняга ўздыху стаяць за сваю Сям'ю, за свой Народ, за сваю Краіну. Цяпер адна з груп вайскоўцаў мае вострую патрэбу ў набыцці пікапа для выканання баявых задач. Папярэдні аўтамабіль пацярпеў падчас авіяўдараў.
Карына Пацёмкіна — актывістка з Салігорску, якая вымушана пакінула Беларусь у снежні 2021 года і спынілася ў Бучы, дзе сустрэла вайну. З пачатку ваенных дзеянняў дзяўчына стала валанцёркай мясцовай рады ў Бучы, а ў пачатку сакавіка эвакуавалася ў Львоў, дзе працягвала аказваць валанцёрскую дапамогу на іншай платформе.
Мяне завуць Канстанцін Шульга і 15 снежня 2021 года я быў затрыманы ва ўласным доме па артыкуле 342 ч. 1 (парушэнне грамадскага парадку і ўдзел у несанкцыянаваных акцыях). Да пачатку зняволення я займаўся лекаваннем здароўя, якое значна пагоршылася за час знаходжання ў карцэры і СІЗА. Цяпер я знаходжуся ў Польшчы і маю патрэбу ў дапамозе для працягу лекавання і добраўпарадкавання ў новай краіне.
Дзмітрый Воўк і Яўген Шкраба загінулі ў аўтакатастрофе ў Румыніі 14 чэрвеня. Цяпер сваякам Яўгена і Дзмітрыя патрэбныя сродкі на пахаванне загінулых, іх бацькі перавязуць іх з Румыніі ў Беларусь. Жонка і дзеці Змітра (6 і 9 гадоў) не могуць вярнуцца ў Беларусь праз палітычны пераслед. У выніку блакіроўкі іх карт ва Украіне, страты мужа і бацькі яны не маюць дастатковых сродкаў на існаванне і маюць патрэбу ў падтрымцы на першы час.
У 2020 годзе я ўдзельнічала ў мітынгах, актыўна выказвала сваю нязгоду з гвалтам і беззаконнем у Беларусі. У верасні 2021 года мяне скаралі на 1,5 года хатняй хіміі па «карагоднай справе». У красавіку 2022 года, адбыўшы 7 месяцаў хатняй хіміі, мне давялося нелегальна ўцякаць з краіны праз пагрозу калоніі.
Мяне завуць Ігар Кляшчук і я з'яўляюся палітычным актывістам і мастаком. Хаваючыся ад палітычных пераследаў, якія здзяйсняюцца з боку крывавага рэжыму Лукашэнкі — я быў вымушаны апынуцца ў Брытаніі і прасіць прытулак. На дадзены момант мне неабходна дапамога ў аплаце адваката.
Мяне завуць Ягор Судойдзь, я — палітвязень, які адбыў свой тэрмін пакарання па артыкуле 342 ч.1. Падчас удзелу ў масавых пратэстах і час знаходжання ў месцах зняволення, быў нанесены ўрон майму здароўю і атрыманы шматлікія траўмы. На дадзены момант я займаюся аднаўленнем здароўя і лекаваннем, у сувязі з чым маю патрэбу ў медыцынскай падтрымцы.
Мяне завуць Анісімаў Дзмітрый, я – графічны дызайнер, які заўсёды імкнуўся выказваць сваю нязгоду з палітычным гвалтам праз творчы акт. За стварэнне відэа, апазіцыйных прынтаў, стыкераў, паштовак і іншага графічнага кантэнту — мяне падвергнулі рэпрэсіям, ператрусам, допытам, прысудам, а ў выніку — змушанай рэлакацыі з роднай краіны. Цяпер я знаходжуся ў бяспецы, аднак усё, што было мне дорага — адабралі.
Соф'я Сапега была затрыманая 21 траўня 2021 г. у аэрапорце Менск, пры пасадцы самалёта Афіны — Вільня. З 21 траўня 2021 года знаходзілася пад вартай, спачатку ў СІЗА КДБ, потым — пад хатнім арыштам. 6 траўня 2022 года асуджаная па арт. 130 ч.3 КК РБ на 6 год пазбаўлення волі.
Мая барацьба за свабодную Беларусь каштавала мне страты пасады і самае галоўнае — расстання з маленькім сынам. На здзіўленне, мне ўдалося выйграць суды, але потым пайшлі пагрозы. І мне давялося з'ехаць з Беларусі без дзіцяці ў іншую краіну і будаваць сваё жыццё самастойна.
Мяне завуць Уладзімір, я — палітычны актывіст, які ўдзельнічаў ва ўсіх акцыях і пратэстах у Баранавічах, а таксама з'яўляўся назіральнікам на выбарах 17-га і 20-га гадоў. У жніўні 2021 года, пасля затрымання майго брата, да мяне ў хату дашлі з ператрусам і адправілі на допыт, дзе сказалі «сядзець ціха і чакаць». Выбіраючы свабоду, я быў вымушаны экстрана з'ехаць з краіны.
У 2021 годзе мяне асудзілі на два гады «хатняй хіміі» за каментар артыкула на «Onliner». Пасля вынясення прысуду, рэжым пазбавіў мяне любой магчымасці падпрацоўкі, не дазваляючы працаваць больш за адну стаўку. Гэта значна ўдарыла па фінансавым становішчы маёй сям'і, бо абмежавала магчымасць аплаты крэдытаў, якія браліся на лекаванне дачкі з інваліднасцю.
Мяне завуць Ігар Янкоў, я – беларус, які камандуе інтэрнацыянальным батальёнам ва Украіне. На дадзены момант у нашым падраздзяленні ўтварылася група наводчыкаў і прыкрыцця. Для ажыццяўлення нашай дзейнасці мы маем патрэбу ў добрым аўтамабілі.
Збор адкрыты для пакрыцця выдаткаў па экстрадыцыі цела на радзіму Сафонава Дзмітрыя і на дапамогу сям'і.
Я жыву адна разам з сынам у Віцебску на здымным жыллі і маю сваё атэлье па пашыве і рамонце адзення. У жніўні 2020 года я актыўна брала ўдзел у пашыве і распаўсюджванні нацыянальнай сімволікі, а ў студзені 2021 года ў маёй майстэрні і дома прайшлі ператрусы, падчас якіх канфіскавалі вырабы і тканіны. Да гэтага часу мяне выклікаюць у міліцыю, пагражаюць крымінальнымі справамі, а нядаўна маё ІП падалі на ліквідацыю.
У студзені 2022 года мяне забралі з дому і павезлі ў ГУБАЗ. Мне далі артыкул 342 ч. 1 за ўдзел у двух пратэсных маршах. Зусім нядаўна, ў красавіку, у мяне адбыўся суд, на якім мяне скаралі да 2 год хатняй «хіміі».
Мяне завуць Настасся, я з'яўляюся магістранткай і настаўніцай з асабістай грамадзянскай пазіцыяй. Праз свае палітычныя поглядаў я страціла працу, была адлічаная з магістратуры і падвергнутая абвінавачванню ў здзяйсненні крымінальнага злачынства. Мяне пазбавілі волі на тры месяцы за фатаграфію двухгадовай даўніны, а нядаўна — скаралі на тры гады хатняй «хіміі» за злачынства, якое здзейсніла дзяржава.
Рыта — студэнтка 3 курса факультэта псіхалогіі ГДУ імя Ф. Скарыны. Дзяўчына была затрыманая 28 снежня 2021 года па арт. 130 за тое, што расклейвала ўлёткі, змест якіх, на думку следства, прыніжаў амапаўцаў. 23 сакавіка 2022 г. суд вынес Рыце прысуд: 2 гады пазбаўлення волі па артыкулах 341 і 342. Цяпер сям'я Рыты мае патрэбу ў падтрымцы для аплаты адваката, перадач і лекаў.
Аніта — гэта таленавітая дзяўчына з мастацкімі інтарэсамі, якая выдатна скончыла школу, добра здала іспыты і сёлета хацела паступаць у ВНУ. Аднак усе планы дзяўчыны абрынуліся ў адно імгненне: раніцай 23 лютага, калі Аніта спала, да яе ў кватэру ўварваўся САХР, пасля чаго ішоў ператрус, знаходжанне ў РУУС і на Акрэсціна. Дагэтуль Аніта так і не выйшла на волю і знаходзіцца ў СІЗА.
Жадаючы выказаць нязгоду з вайсковымі дзеяннямі на тэрыторыі Украіны, я вырашыла ўскласці кветкі каля Амбасады Украіны ў Беларусі. Мяне затрымалі і пасадзілі на 15 сутак, пасля чаго — звольнілі з месца размеркавання за прагулы. Цяпер я маю патрэбу ў падтрымцы для выплаты сумы, якую мне выпісалі як «кампенсацыю сродкаў за навучанне ва ўніверсітэце».
Я з'яўляўся актыўным удзельнікам пратэснага руху і заўсёды выказваў сваю нязгоду з дзейным рэжымам. Быў затрыманы па «народным» артыкуле 23.34, пасля чаго страціў працу і ўсе крыніцы даходу. Я пакінуў Беларусь і апынуўшыся на новым месцы, сутыкнуўся з іншымі жыццёвымі цяжкасцямі.
Мяне завуць Аляксей і я з'яўляюся былым палітвязнем. Цяпер я знаходжуся ў Коўне, не валодаючы грашовымі сродкамі для існавання, бо не магу ўладкавацца на працу з прычыны чакання афіцыйных дакументаў. Маю патрэбу ў дапамозе для падтрымання жыцця ў дадзены момант.
Я з'яўляюся чальцом пашыранага складу КР і на дадзены момант знаходжуся ў лагеры для замежнікаў у Групе (Грудзёндз, Польшча), аднак знаходжанне ў лагеры магчыма для мяне толькі да 16 траўня — ў дзень сканчэння медстрахоўкі. Цяпер імкліва пагаршаецца маё самаадчуванне: дрэнна хаджу, бачу, працуе толькі левая рука. Маю патрэбу ў падтрымцы для аднаўлення здароўя і ўладкавання ў новай краіне.
Лук'янцаў Глеб быў вымушаны ўцякаць з Беларусі ў 2021 годзе з прычыны палітычнага пераследу, які вядзецца ў адносінах да яго. На дадзены момант Глеб знаходзіцца ў Літве і мае патрэбу ў дапамозе для аплаты арэнды жытла і куплі мінімальнага набору прадуктаў.
Мяне завуць Шакун Уладзімір і я асуджаны на 2 гады «хіміі» за абразу прэзідэнта і здзек са сцяга. У дадзены момант, адбываючы пакаранне, маіх грашовых сродкаў не стае нават на рэчы першай неабходнасці. Маю патрэбу ў дапамозе для набыцця прадуктаў і побытавых прыналежнасцяў.
У лістападзе 2021 года мяне затрымалі за публікацыі ў інстаграме, зробленыя ў 2020 годзе падчас пратэстаў, дзе быў намаляваны Лукашэнка А.Г. з подпісам «фашыст». Мяне затрымалі на 2 месяцы, а далей — скаралі на 2 гады «хіміі».
Мікіта Сляпянка — гэта гомельскі актывіст і адміністратар культурна-гістарычнага тэлеграм-канала Rezystans, на якога завялі справу за «стварэнне экстрэмісцкага фармавання». Цяпер Мікіту патрэбна падтрымка для аплаты адваката і пражывання ў СІЗА.
Я з'яўляюся мамай-адзіночкай траіх сыноў, старэйшы з якіх асуджаны на 3 гады знаходжання ў выхаваўчай калоніі. У перыяд да абвяшчэння прысуду і пасля, маёй сям'і давялося прайсці праз шэраг трагедый. Цяпер я маю патрэбу ў дапамозе для арганізацыі перадач у выхаваўчую калонію, паездкі на працяглае спатканне да сына і на папаўненне яго рахунку ў ВК2.
Пасля выбараў 9-10 жніўня, я з'яўляўся актыўным удзельнікам усіх пратэсных мітынгаў і вулічных акцый супраць АМАПа ў Берасці, дзе мною былі атрыманыя траўмы ад дубінкі і гумавых куль. У чэрвені мяне забралі з працы з прычыны вышуку і завялі на мяне крымінальную справу, пасля чаго вынеслі прысуд на два гады. Даведаўшыся аб пагрозе пазбаўлення волі, я прыняў рашэнне пакінуць Беларусь.
Юлія Гарачка з'яўляецца праваабаронцай і былой палітзняволенай, у якой канфіскавалі сродкі сувязі, ноўтбук, фотакамеру і грошы. Нядаўна пачалася другая крымінальная справа, пасля якой Юлія была вымушана экстрана рэлакавацца. На дадзены момант Юлія мае патрэбу ў дапамозе для працягу рэлакацыі, адаптацыі, аднаўлення здароўя, а таксама для набыцця тэхнікі, каб працягваць праваабарончую дзейнасць.
Дапамога дваровай 53-гадовай актывістцы, да якой уварваўся АМАП, цяпер следства абвінавачвае яе ў «тэрарызме».
Мэта аплата збору і запаўненне дакументаў на атрыманне сталага побыту па «каранях» без карты паляка ў рэспубліцы Польшча.
Мяне завуць Цупрыянчык Павел і мне 19 гадоў. Раней я актыўна ўдзельнічаў у пратэсным руху, рэгулярна наведваючы пратэсты і робячы свой унёсак у барацьбу з рэжымам. Ад пачатку расейскага ўварвання ва Украіну я пачаў перадаваць інфармацыю аб перамяшчэнні расейскіх войскаў у маім горадзе, пасля чаго мной зацікавілася КДБ.
Падчас бамбёжак Кіева ваеннымі ракетамі мая мама моцна спалохалася і ўпала з драбінаў, атрымаўшы сур'ёзныя траўмы ўнутраных органаў. Гэта было 17 сакавіка 2022 года, ў разгар аблогі Кіева. Цяпер мы маем патрэбу ў дапамозе для барацьбы за маміна жыццё.
Сям'я Алены і Анастасіі Якута была вымушаная бегчы з Беларусі ў 2021 годзе з прычыны палітычнага пераследу, які вядзецца ў дачыненні да іх . На дадзены момант, сям'я Якута знаходзіцца ў Эстоніі і мае патрэбу ў дапамозе для аплаты арэнды жытла.
Я быў асуджаны па артыкуле 342 ч. 1 на 3 гады «хіміі» з накіраваннем і не жадаючы аддаваць сваю свабоду, быў вымушаны экстрана пакінуць родную краіну, узяўшы з сабой толькі мінімальныя ашчаджэнні. На дадзены момант я знаходжуся ў Грузіі без сям'і, фінансавых сродкаў і стабільнага жытла. Маю патрэбу ў дапамозе, каб абжыцца ў новай краіне.
Мяне завуць Мікіта Краснакуцкі і я з'яўляюся адным з заснавальнікаў аб'яднання «Моладзевы Блок» і каардынатарам Менскай арганізацыі Партыі «Грамада». 4 красавіка мяне затрымалі супрацоўнікі КДБ, а ў доме быў праведзены ператрус. Пад пагрозамі крымінальнай справы мяне прымусілі «пагадзіцца» на супрацоўніцтва, пасля чаго я прыняў рашэнне экстрана пакінуць Беларусь.
15 снежня 2021 года ў дом Ганчарыка Іллі ўварваліся супрацоўнікі АМАП і затрымалі мужчыну па арт. 364. 7 лютага Іллю прыгаварылі да 4 гадоў «хіміі» з накіраваннем. Дома мужчыну чакаюць жонка і два непаўналетнія дзіцяці, ў аднаго з якіх дыягнаставана расстройства аўтычнага спектру.
Я, бацька шматдзетнай сям'і, быў сябрам УВК на выбарах 2020 года і не падпісаў сфальсіфікаваны пратакол. Пасля гэтага мяне чакалі такія падзеі, як атрыманне штрафу за пікетаванне, ператрус і канфіскацыя мабільных прылад. Я змушана сышоў у дэкрэтны адпачынак з добра аплочваемай працы і цяпер мая сям'я мае патрэбу ў падтрымцы.
Мяне клічуць Зміцер і нядаўна мне прыйшлося выйсці з падполля для таго, каб тэрмінова эвакуіравацца з Беларусі. Цяпер я знаходжуся ў Тбілісі без сродкаў існавання. Мне неабходна атрымаць візу, каб патрапіць у Польшчу, а далей — ва Украіну, дзе ў добраахвотніцкім батальёне мяне чакаюць сябры, якія займаюцца знішчэннем расійскіх акупантаў.
24 лютага 2022 года вайна заспела Ганну і Аляксандра ў Гастомелі і Бучы, ў эпіцэнтры баявых дзеянняў пад Кіевам. Не маючы магчымасці выбрацца, яны больш за два тыдні правялі пад абстрэламі ў акупацыі расейскіх салдат, хаваючыся ў халодным падвале без святла, газу і сувязі. 10 сакавіка, цудам застаўшыся ў жывых, яны змаглі эвакуавацца.
Культурныя актывісты Папа Бо (Аляксандр Багданаў) і Макс Крук, вядомыя шмат каму як аўтары і рэалізатары музычных акцый на мірных маршах пратэсту 2020 года ў Менску, патрапілі пад рэпрэсіі ў сябе на радзіме і былі вымушаныя з'ехаць з Беларусі. Для таго, каб працягваць працаваць на полі культурнага супраціву, Максім і Аляксандр маюць патрэбу ў фінансавай падтрымцы.
Маё першае затрыманне было звязанае з машынай суддзі, якую размалявалі ў кастрычніку 2020 года ў Мазыры. Пасля гэтага мне давялося перажыць допыт у КДБ па справе «мазырскіх тэрарыстаў». Пакінуўшы допыт, я была вымушаная разам з сям'ёй экстрана пакінуць Радзіму з адным заплечнікам за спінай і мінімальным бюджэтам.
Мікалай Аўтуховіч — прадпрымальнік, грамадскі актывіст і сапраўдны патрыёт Беларусі. Рэжым спрабуе абвінаваціць Мікалая па артыкулах аб тэрарызме і спробе гвалтоўнага захопу дзяржаўнай улады. Па законах рэжыму, па гэтых артыкулах абвінавачанаму можа пагражаць нават смяротнае пакаранне. Даверу да беларускага суда няма, але мы павінны выкарыстоўваць любую магчымасць, каб дапамагчы Мікалаю.
Сяргей Гурло з'яўляецца лідэрам Бабруйскай суполкі Беларускага незалежнага прафсаюза і былым супрацоўнікам «Белшыны». Пасля падзей жніўня 2020 года Сяргей усімі магчымымі спосабамі спрабаваў дасягнуць справядлівасці, асвяціць рэальныя падзеі, паўплываць на нараджэнне Новай Беларусі, за што неаднаразова падвяргаўся палітычнаму пераследу. Ва ўзросце 58 гадоў Сяргей быў вымушаны пакінуць родную краіну і пачаць сваё жыццё з нуля.
Мяне клічуць Іван і я з'яўляюся былым вайскоўцам. У жніўні 2020 года я звольніўся ў знак нязгоды з гвалтам, які здзяйсняецца Узброенымі Сіламі падчас пратэстаў у Беларусі. Нядаўна я прыняў цяжкае рашэнне пакінуць родную краіну і зараз маю патрэбу ў дапамозе для арганізацыі пераезду.
Маіх бацькоў (пенсіянераў) затрымалі 25 сакавіка ў складзе 12 чалавек у парку Я.Купалы, падчас штотыднёвай сустрэчы. Адвезлі ў Цэнтральнае роўдзе адтуль на Акрэсціна, дзе яны правялі трое сутак. Пасля суда кожнаму з іх далі штраф у памеры 85 базавых велічыняў.
11 лютага пасля праведзенага ператрусу Сяргея Лявонавіча Вількевіча затрымалі і змясцілі ў ІЧУ на 3-е сутак. Сяргею прад'явілі артыкулы 19.11 (ч. 2) і 24.23 (ч. 1), а таксама канфіскавалі ўсю працоўную тэхніку. Чакаючы на другі суд, Сяргей не мае магчымасці працаваць і пазбаўлены сродкаў для аплаты штрафу і забеспячэння існавання.
Мяне завуць Віктар. 23 снежня на мяне была заведзена крымінальная справа, па якой я быў этапаваны ў Пінск, дзе прасядзеў 3-е сутак у ІЧУ і выпушчаны да суда з абмежаваннем выезду за мяжу. У Беларусі мяне аб'явілі ў вышук і цяпер я маю патрэбу ў дапамозе для засваення ў іншай краіне.
Праз крымінальны пераслед па палітычных матывах разам з мужам і дачкой мы пакінулі Беларусь і жылі ў Кіеве да пачатку вайны. Цяпер мы знаходзімся ў Польшчы, ўзмоцнена вучым польскую мову, і ўжо знайшлі магчымасць працаваць па адной польскай праграме, арыентаванай на медыцынскіх работнікаў. Аднак у гэты перыяд мы маем патрэбу ў дапамозе для таго, каб уладкаваць жыццё нанова, ўжо ў другі раз.
9 жніўня, трапіўшы на пратэст супраць фальсіфікацыі выбараў, я атрымаў чатыры агнястрэльныя раненні, працяглую псіхалагічную траўму і частковую страту слыху правага вуха. Пасля ўсяго перажытага, я таксама страціў працу, набраў пазыкаў для лекавання, перанёс аперацыю і працяглую рэабілітацыю. Цяпер я маю патрэбу ў дапамозе для аднаўлення свайго жыцця пасля таго, як яе разбурыў рэжым.
Пасля падзей 2020 года наша сям'я распалася на крошкі: нас вымусілі пакінуць дом і родныя мясціны. Усё, што стваралася гадамі, — знікла за адно імгненне. Падвергнуўшы нас затрыманням, гвалту, пагрозам, ператрусам — цяпер рэжым здзекавацца з аднаго з родных мне людзей, трымаючы яго ў турме ў закладніках.
25 лютага 2022 года, пасля пачатку вайны на тэрыторыі Украіны, Ірына была вымушана ў другі раз за год пакінуць свой дом. У гэты час Нацбанк Украіны выдаў указ, які дазволіў замарозіць усе рахункі ва ўкраінскіх банках грамадзянам Беларусі і РФ, і Ірына з сынам эвакуяваліся практычныя без рэчаў і без капейкі грошай.
Раённы суд г. Менска аштрафаваў мяне па артыкуле 24.23 за пікетаванне шляхам нанясення надпісу «НЕ ВАЙНЕ» шыбе ўласнай кватэры. Гэта быў той знойдзены мною спосаб, з дапамогай якога я змагла падтрымаць Украіну. Я працую рамесніцай, спецыялізуюся на стварэнні лялек, аднак у апошні час мая праца не прыносіць тых фінансавых сродкаў, якімі я магла б аплаціць штраф.
Гісторыя харкаўскай сям'і Чапенкаў нагадвае жахлівы сон, у якім кожны паварот сюжэту адкрывае ўсё новыя жахі. Але гэта не сон, а страшная рэальнасць, у якой апынуліся людзі.
Наста Кухта заўсёды мела актыўную грамадзянскую пазіцыю і змагалася з несправядлівасцю, за што была затрыманая супрацоўнікамі КДБ 17 лютага 2022 года ў межах адміністрацыйнага артыкула. 4 сакавіка Насту затрымалі паўторна, ўжо ў межах крымінальнай справы. Цяпер бацькі Настассі маюць патрэбу ў падтрымцы для збору перадач і лекаванні аднаго з сабак.
Пасля допытаў і вобшуку ў кватэры, быў арыштаваны вядомы беларускі грамадскі актывіст Зьміцер Дашкевіч. Ягоная цяжарная жонка Наста і трое дзетак патрабуюць нашай падьтрымкі.
Мяне завуць Маша, я — студэнтка Гарадзенскага дзяржаўнага ўніверсітэта. Была затрыманая і асуджаная па ч. 1 арт. 24.23 КаАП. У дадзены момант я маю патрэбу ў экстраным пераездзе ў сувязі з пагрозай узбуджэння крымінальнай справы, аднак у мяне няма сродкаў для набыцця квітка на самалёт.
Пад ракетна-бомбавым ударам пуцінскіх жаўнераў па ўкраінскім Карасценю загінулі двое беларусаў. Іх сем'і страцілі карміцеляў і маюць патрэбу ў нашай дапамозе.
Я – жонка палітычнага зняволенага, асуджанага за палітычныя погляды на 3 гады «хіміі» з накіраваннем. У нас двое дзяцей і я не працую, бо сяджу з маленькім дзіцем дома. Мой муж быў адзінай крыніцай даходу.
Мой сын быў арыштаваны 9 снежня 2021 года і дагэтуль знаходзіцца ў СІЗА №1. Мы, яго бацькі-пенсіянеры, бацька — інвалід 1 групы, ў дадзены момант маем патрэбу ў фінансавай дапамозе для падтрымкі нашага сына, а таксама — для нашага выжывання.
Мой сын — палітвязень, у якога таксама выяўленыя сур'ёзныя праблемы са здароўем. Цяпер ён адбывае пакаранне ў ВК за ўдзел у маршах. Наша сям'я мае патрэбу ў дапамозе для падтрымання сына цягам тэрміна адбывання пакарання ў калоніі.
Апошнія 10 месяцаў, знаходзячыся ў Беларусі, ў адносінах да мяне здзяйсняўся палітычны пераслед з боку сілавікоў рэжыму. Адначасова хаваючыся, я рабіў акцыі супраць так званай улады, максімальна прадумваючы сваю бяспеку. Я быў вымушаны пакінуць сваю краіну, ў якую абавязкова вярнуся.
У 2020 годзе я быў звольнены з завода за ўдзел у забастоўках, але, нягледзячы на звальненне, працягваў хадзіць на маршы і акцыі. На жаль, у 2021 годзе мне давялося пакінуць краіну пасля допыту ў следчым камітэце і пагрозы завядзення крымінальнай справы.
Сям'і палітвязня Буневіча Змітра Віктаравіча, асуджанага за пратэсты ў 2021 годзе на год і восем месяцаў калоніі агульнага рэжыму, патрабная дапамога. Зміцер быў адзінай крыніцай даходаў у сям'і і цяпер, калі яго пазбавілі волі, двое маленькіх дзетак і жонка засталіся без сродкаў на існаванне.
Галоўны энэргетык Сакавец Сяргей быў затрыманы проста на працоўным месцы за падпіску на экстрэмісцкі тэлеграм-канал «Рэальная Беларусь». Ужо 5 месяцаў Сяргей знаходзіцца ў СІЗА. Мама Сяргея — інвалід 3 групы, якая мае патрэбу ў дапамозе на час, пакуль яе сын пазбаўлены волі.
Я быў вымушаны пакінуць Беларусь праз грамадзянскую пазіцыю. Знаходзячыся і працуючы ў Польшчы, ў мяне адбылося кровазліццё ў мозг. Цяпер я маю патрэбу ў сродках для рэабілітацыі ў іншай краіне, бо ехаць дадому небяспечна.
Часам здараецца так, што самім валанцёрам патрэбная дапамога. Так здарылася і са мной. Я была вымушаная пакінуць Беларусь праз пераслед з боку рэжыму і цяпер апынулася адна ў чужой краіне без жытла і грошай на ежу. Буду ўдзячна любой дапамозе.
Мяне завуць Аляксандр, я актыўны прыхільнік перамен, які атрымаў патройны пералом хрыбетніка і ЧМТ пасля арышту і шматлікіх збіццяў. У чэрвені 2020 г. адсядзеў 16 сутак у ІЧУ і ЦІП. Уцёк ад міліцыі падчас ператрусу кватэры і цяпер маю патрэбу ў дапамозе, каб набыць рэчы першай неабходнасці.
Пасля хвалі затрыманняў і адміністрацыйных арыштаў у жніўні 2020 года наша сям'я апынулася ў цяжкой сітуацыі. Пасля гэтых падзей мы сутыкнуліся з праблемамі на працы і адпаведна — з фінансавым становішчам.
Мяне затрымалі на адным з мітынгаў у горадзе Віцебску за маю грамадзянскую пазіцыю і ўдзел ў пратэстных акцыях у Менску. Праз ціск супрацоўнікаў ГУБАЗіК я пакінуў Рэспубліку Беларусь і цяпер маю патрэбу ў дапамозе для арэнды жытла ў іншай краіне.
Вядомы пратэстны блогер Максім Шабуцкі вымушаны ўцякаць з Беларусі праз пагрозы пазбаўлення волі. Больш за паўтара гады блогер знаходзіўся ў глыбокім падполлі, якое нядаўна знайшлі. На дадзены момант Максім мае патрэбу ў сродках для рэлакацыі і пражывання ў іншай краіне на час уладкавання.
Мяне завуць Марыя. Мяне асудзілі за каментар у тэлеграм-канале на 1 год «хіміі» з накіраваннем у ВУАТ. Мы з маім мужам Арсеніем, які ў 2020 г. пад псеўданімам AP$ENT напісаў некалькі папулярных пратэсных песень. Ад нядаўняга часу мы былі вымушаныя тэрмінова пакінуць Беларусь.
Я — вясковы хлопец, бацька чацвярых дзяцей, які не згодны з палітыкай нязменнай, хлуслівай улады, і не баюся хаваць гэтага факту. За гэта мяне скаралі на 2,5 гады хатняй хіміі. Маю патрэбу ў дапамозе для аплаты аперацыі, якую не магу аплаціць самастойна.
Мяне завуць Зміцер. У жніўні і верасні 2020 года я ўдзельнічаў у мітынгах у Берасці, за што быў асуджаны на паўтара гады па «карагоднай справе». У месцах абмежавання волі, з прычыны цяжкай фізічнай працы, стан майго здароўя пагоршыўся. Лекары сказалі, што цяпер я маю патрэбу ў аперацыі па замене тазасцегнавага сустава.
Пасля крытыкі кіраўніцтва на Алімпіядзе мяне спрабавалі вывезці з Токіа ў Беларусь. Мне ўдалося ўцячы, але давялося пакінуць сям'ю ў Беларусі. Бацькі пазбавіліся фінансавых даходаў, бо тата перанёс інсульт, а ў мамы два месяцы таму знайшлі рак.
Мяне завуць Давід, мне 23 гады і я актыўна ўдзельнічаў у пратэстах. Праз пагрозы пазбаўлення волі мне давялося ў тэрміновым парадку бегчы з краіны. Цяпер я застаўся зусім адзін у іншай краіне пазбаўлены сродкаў на існаванне.
Я асуджаны па артыкуле 364 на 3 гады хіміі з накіраваннем. Праз гэтага я страціў працу, дзякуючы якой быў карміцелем сям'і — бацькоў і дзвюх непаўналетніх дачок.
Я, Лепешаў Святаслаў Мікалаевіч, быў асуджаны за каментар на 4 гады абмежавання волі з накіраваннем у ВУАТ. Мая сям'я засталася без сродкаў на існаванне, бо я быў асноўнай крыніцай даходу ў сям'і. Маёй жонцы не пад стан аплачваць крэдыт за кватэру і навучанне 2-х непаўналетніх дзяцей.
Мяне завуць Даніэль Ташціміраў і мне 19 гадоў. Пасля ўдзелу ў мітынгах і шэрагу праблем з прадстаўнікамі так званай улады я і мая сям'я былі вымушаныя з'ехаць з краіны, бо мы хочам свабодна выказваць сваю пазіцыю. Цяпер мы маем патрэбу ў дапамозе для ўладкавання ў новай краіне.
Я, Казакоў Максім Генадзевіч, быў асуджаны па арт. 369 КК РБ і асуджаны на два гады «хіміі» з накіраваннем у ВУАТ. Пасля абвяшчэння прысуду я быў вымушаны экстрана бегчы з краіны першапачаткова ва Украіну, потым — у Польшчу.
Нядаўна я быў затрыманы пасля таго, як на мяне напалі невядомыя каля крамы, куды я хадзіў па прадукты. Пасля затрымання я быў шпіталізаваны і за гэты час на мяне завялі крымінальную справу. Маю патрэбу ў дапамозе для аплаты квіткоў і выдаткаў на экстраную рэлакацыю ў сувязі з пагрозай арышту.
Я з'яўляўся адміністратарам пратэстнага канала і працаваў лекарам у Беларусі, аднак праз пагрозу арышту быў вымушаны з'ехаць у Еўропу. Цяпер я не магу працаваць па спецыяльнасці, бо толькі вучу мову, рыхтуюся здаць іспыт і пацвердзіць дакументы. Маю патрэбу ў дапамозе для пражывання першага перыяду ў эміграцыі.
Пасля затрымання супрацоўнікамі ГУБАЗ, зняцця з мяжы, сутак адміністрацыйнага арышту, прысуду ў тры гады хатняй хіміі, канфіскаваных дакументаў і тэхнікі — жыццё падзялілася на да і пасля. Паспяховы мэнэджэр у бары і бацька ператварыўся ў замкнёнага дома, беспрацоўнага чалавека, які згасае.
4 кастрычніка 2020 года мяне затрымалі падчас маршу каля Акрэсціна. Я адседзеў 13 сутак адміністрацыйнага арышту, пасля чаго мяне не выпусцілі і распачалі крымінальную справу па артыкуле 342 ч.1. Я быў асуджаны на 1,5 гады пазбаўлення волі ў калоніі.
Майго мужа пакаралі 4-ма гадамі калоніі ўзмоцненага рэжыму. Пасля яго затрымання — ціск стаў аказвацца і ў мой бок таксама: мяне пакінулі без працы. Разам з мужам мы выхоўваем пяцігадовае дзіця і цяпер маем патрэбу ў дапамозе для ўтрымання нашай сям'і.
Я працаваў электрыкам на гарадскім БУ. Пасля выбараў 2020 года адкрыта праявіў сваю актыўную грамадзянскую пазіцыю, удзельнічаў у акцыях і маршах, якія праходзілі ў горадзе. Пасля маршу свабоды, быў звольнены з працы. У працаўладкаванні паўсюль адмова без тлумачэння прычыны.
Віталь Трыгубаў з'яўляецца палітолагам, юрыстам і грамадзянскім актывістам, які жыў ў Менску. Віталь неаднаразова аказваўся пад ціскам незаконнай улады. Пасля шматразовых адміністрацыйных арыштаў і завядзення крымінальнай справы — Віталь пакінуў краіну.
У жніўні 2020 года я, як і многія іншыя беларусы, зрабіў свой выбар і абараніў яго. З-за гэтага мне давялося перажыць адміністратыўныя справы і штрафы за ўдзел у мітынгах, а пазней мяне затрымалі па крымінальнай справе і змясцілі ў СІЗА.
Жадаючы падтрымаць палітвязняў, якія знаходзяцца ў турме на Акрэсціна, я гучна ўключыў у сваім аўтамабілі песню «Муры», за што атрымаў 30 сутак карцэра. Падчас зняволення мне давялоося перажыць псіхалагічны і фізічны гвалт. Пасля вызвалення я пакінуў Беларусь і цяпер маю патрэбу ў падтрымцы на першы час.
У жніўні 2020 года я быў вымушаны спыніць бізнэс праз сваю грамадзянскую пазіцыю. Удзельнічаў ва ўсіх маршах, быў асуджаны па артыкуле 23.34, а цяпер супраць мяне распачалі крымінальную справу. Я адзін утрымліваю непаўналетняга дзіцёнка.
Севярын Квяткоўскі быў затрыманы спецназам з ужываннем гвалту 19 студзеня 2022 года. Яму прад'яўлена абвінавачанне па артыкуле 369 «за абразу дзяржаўнай службовай асобы ў сувязі з выкананнем ёй абавязкаў». Севярын Квяткоўскі правёў тры дні ў следчым ізалятары ў Пінску, дзе над ягонай псіхікай праводзіліся эксперыменты з выкарыстаннем візуальных і гукавых эфектаў.
Навагодні падарунак у памеры 3 гады калоніі атрымаў ад суда Мачалаў Станіслаў, смелы, сумленны, прафесіянал IT-сферы 3 студзеня 2022 года. Артыкул 342 КК за магчымасць свабодна гаварыць і перамяшчацца па вуліцах горада з законным перасячэннем праезнай часткі, артыкул 364 КК за самаабарону і неабходнасць сапраўднага мужчыны, абараніць больш слабых ад агрэсіі.
Нядаўна, з прычыны актыўнай грамадзянскай пазіцыі, я быў затрыманы. Мяне асудзілі па артыкуле 369 КК РБ за абразу супрацоўнікаў пры выкананні і прыгаварылі да двух гадоў калоніі з накіраваннем у ВУАТ. Дома засталася жонка ў дэкрэце і двое дзяцей.
Мяне завуць Кіра і я з дзяцінства з'яўляюся інвалідам 3-й групы. Падчас пратэстнага руху я ўдзельнічала ў маршах і дваровых ініцыятывах, з-за чаго мяне затрымалі і змясцілі ў СІЗА на паўгода. Цяпер разам з мужам мы вымушаныя з'ехаць з краіны, бо нас зноў выклікаюць на допыты.
Таццяна займае актыўную грамадзянскую пазіцыю. У сувязі з рэпрэсіямі супраць яе, ёй і яе сям'і давялося з'ехаць з Беларусі. Цяпер сям'я мае патрэбу ў падтрымцы, а Таццяна таксама ў медыцынскай дапамозе.
Я з'яўляюся шматдзетнай мамай, якая выхоўвае адна чатырох дзяцей. У жніўні 2020 года я брала ўдзел у пратэстах, за што мне выпісалі штраф, а з лютага — звальняюць.
Я былы палітвязень, які быў асуджаны за пратэсты ў 2020 годзе. На гэты момант адбыў свой тэрмін пакарання і ў мэтах бяспекі вымушаны выехаць за мяжу.
У лістападзе 2020 года мяне асудзілі па артыкуле 23.34 за фотаздымкі на маршах. У той жа момант судзілі маю сяброўку. Нядаўна яе затрымалі зноў і пазбавілі волі па артыкуле 342 ч1. Нашы сітуацыі былі падобнымі, таму я стала турбавацца аб сваім лёсе і лёсе майго дзіцяці. Гэта заахвоціла нас да экстранай рэлакацыі.
Мяне асудзілі на 3 гады «хіміі» пасля знаходжання пад вартай на Акрэсціна. Даведаўшыся аб прысудзе, мне давялося экстрана пакінуць краіну. Дома засталася маці-пенсіянерка, якую няма каму падтрымаць, акрамя мяне.
У жніўні 2021 года мяне затрымалі супрацоўнікі КДБ і пасадзілі на «класічныя» 15 сутак на Акрэсціна. Праз далейшы пераслед мусіў з'ехаць з Беларусі. Цяпер я застаўся без жытла, працы ды іншых матэрыяльных сродкаў.
Доўгі час я працаваў інжынерам у ЦЭЦ-5, адкуль быў звольнены з прычыны маёй грамадзянскай пазіцыі. Я звяртаўся на многія прадпрыемствы і шукаў магчымасць працаўладкавання, аднак паўсюль чуў адмову.
Мяне завуць Сушко Уладзімір Мікалаевіч. Я з'яўляюся палітычным зняволеным і цяпер знаходжуся ў ВУАТ-24 за каментар на адрас супрацоўнікаў МУС. Маю патрэбу ў дапамозе для аплаты адваката і падачы скаргі ў міжнародныя інстанцыі.
У нашай сям'і двое палітвязняў: бацька і сын. Мы жывём у Ляхавічах разам з пажылой бабуляй і мамай з інваліднасцю. Гэты перыяд перажываецца намі вельмі цяжка і мы маем патрэбу ў дапамозе для падтрымкі бацькі і сына ў месцах пазбаўлення волі.
Мая маці, Ларыса Кузьменка, была затрыманая 6 жніўня 2021 года за падзеі 27 верасня 2020. Яна аказвала дапамогу людзям падчас пратэстаў. У мамы дыягнаставаны дэпрэсіўна-стрэсавы стан з сіндромам клаўстрафобіі. 2 снежня 2021 года маму асудзілі на 2 гады калоніі агульнага рэжыму.
Адсядзела на Акрэсціна па артыкуле 24.23 і праз гэта страціла працу. Пасля вызвалення ў адносінах да мяне вялося сачэнне і была заведзеная крымінальная справа. Я была вымушаная экстрана з'ехаць з Беларусі.
Ад лета 2020 года я актыўна ўдзельнічаў у пратэстах і выказваў сваю грамадзянскую пазіцыю. Мяне пазбавілі магчымасці займацца справай усяго майго жыцця.
У жніўні 2021 г. я быў затрыманы і прабыў у СІЗА-1 тры месяцы. Пасля чаго мне выдалі прысуд: «3 гады хіміі з накіраваннем». Быў вымушаны экстрана з'ехаць з краіны да пачатку прысуду.
У мяне 2 група інваліднасці па агульным захворванні. Я вымушаная была з'ехаць з краіны з-за крымінальнай справы.
Мяне завуць Аляксей. Я ўваходзіў у склад страйкаму МТЗ і ўдзельнічаў у агульнанацыянальнай забастоўцы. Актыўная грамадзянская пазіцыя стала прычынай майго затрымання. Мне давялося адбыць свой тэрмін на Акрэсціна і Жодзіна, дзе ў адносінах да мяне здзяйсняўся фізічны і псіхалагічны гвалт.
Мяне завуць Анастасія. Праз ціск і пераслед з боку так званых уладаў была вымушана пераехаць з дзіцем у іншы горад. Маю патрэбу ў дапамозе для арэнды жытла.
Мяне завуць Раберта Касануэва. 30 год я жыў у Беларусі, дзе ў мяне сям'я. У жніўні 2020 г. я не змог застацца абыякавым да гвалту і браў удзел у пратэстах. У лістападзе 2020 г. мяне затрымалі і адправілі на Акрэсціна, дзе я прабыў год. Пасля вызвалення мяне дэпартавалі з краіны. Цяпер я маю патрэбу ў дапамозе для таго, каб пачаць сваё жыццё нанова.
Доўгі час у бок нашай сям'і паступаюць пагрозы ад сілавікоў. З гэтай прычыны майму брату давялося тэрмінова пакінуць краіну ў кароткія тэрміны. Я дапамагала яму з дакументамі. За нашай сям'ёй ужо сачылі і цяпер ёсць небяспека затрымання «за дапамогу ў арганізацыі ўцёкаў». Маем патрэбу ў дапамозе афармлення дакументаў для брата і часовага пражывання ў іншай краіне.
Я актыўна ўдзельнічаў у маршах, адсядзеў адміністрацыйныя арышты, быў адлічаны з універсітэта і звольнены з працы за сваю грамадзянскую пазіцыю. Нядаўна мяне асудзілі па крымінальнай справе за ўдзел у масавых мерапрыемствах і прыгаварылі да 3 гадоў «хіміі». Праз адсутнасць асабістых ашчаджэнняў маю патрэбу ў дапамозе для аплаты паслуг адваката і куплі рэчаў першай неабходнасці.
Я з'яўлялася актыўнай удзельніцай пратэстаў супраць гвалту. З гэтай прычыны мяне звольнілі з працы акушэркі-гінеколага ў Менску, а ў маёй кватэры ладзілася некалькі ператрусаў з рабаваннем. Я была вымушана тэрмінова пераехаць і цяпер маю патрэбу ў сродках для рэлакацыі маёй сям'і.
Я быў вымушаны бегчы з Беларусі, бо баюся за сваю будучыню і жыццё. На збор рэчаў было дадзена дзве гадзіны. З гэтай прычыны цяпер у чужой краіне у мяне ёсць толькі невялікая торба з самым неабходным. Мне б хацелася звярнуцца па дапамогу для таго, каб пачаць жыццё з нуля.
Я з'яўлялася сяброўкай ініцыятыўнай групы Віктара Бабарыкі. З гэтай прычыны начальствам было прынятае рашэнне аб маім звальненні. Працавала 30 гадоў на пошце і цяпер адчуваю цяжкасці ў пошуку новага месца ў маленькім горадзе. Выхоўваю сына адна.
У Беларусі я дапамагаў палітвязням. У сакавіку мяне збілі супрацоўнікі ў цывільным і зламалі мне 4 рэбры. Я быў вымушаны бегчы Расею, дзе нейкі час жыў і праходзіў лячэнне, пакуль у снежні мяне не затрымала ФСБ. Пасля гэтага я бег ва Украіну.
Я з'яўляюся актыўным удзельнікам пратэстаў ад жніўня 2020 году. Раней быў асуджаны па адміністрацыйнай, цяпер — па крымінальнай справе за асуджэнне катаванняў і перавышэнні паўнамоцтваў сілавых структур.
Я пенсіянерка, мне 64 гады. У дзень памяці Рамана Бандарэнкі я паставіла свечку на акне, за што мне прысудзілі штраф 70 базавых велічыняў. Спадзяюся, што законнасць у нашай краіне хутка пераможа гэтае бязладдзе.
45 дзён у ізалятары, з іх 20 у карцэры і 13 у галадоўцы правяла на Акрэсціна Таццяна Батура, якую затрымалі перад судом над Вольгай Залатар. За гэты час ад COVID-19 памёр айцец Таццяны. Дзяўчына была вызвалена судом для таго, каб узяць удзел у пахаванні, пасля чаго пакінула краіну.
Мяне клічуць Сяргей. У студзені 2021 года я быў затрыманы і адпраўлены на «Акрэсціна». Мяне абмеркавалі на 3 гады «хіміі» і выпісалі кампенсацыю маральнай шкоды супрацоўніку «сілавых» структур і «суддзі» ў памеры 5000 руб. Пасля падзей, якія адбыліся, я страціў працу і быў вымушаны пакінуць краіну. У Беларусі засталася мая сям'я, якую я хачу перавезці да сябе. Вельмі маю патрэбу ў дапамозе ў дадзенай сітуацыі.
Увосень да нас дадому прыйшлі сілавікі. Разам з мужам нас адвезлі на Акрэсціна да абвяшчэння прысуду. Падчас судовага працэсу высветлілася, што я цяжарная. Замест сутак мне выпісалі штраф — 90 базавых. Знаходзячыся ў камеры, я заразілася каранавірусам і пасля вызвалення ляжала ў бальніцы.
Мяне клічуць Ганна. Я была незаконна асуджаная за ўдзел у мітынгах і сем месяцаў правяла ў турме. Зараз вымушана хавацца з малодшай дачкой у Польшчы. Вельмі спадзяемся на найхутчэйшае вяртанне і ўз'яднанне з нашай сям'ёй.
З-за пагрозаў завядзення крымінальнай справы, мне прыйшлося тэрмінова з'ехаць з краіны з непаўналетнім дзіцем, якога я выхоўваю адна. У адзін дзень да нас прыйшлі дадому з ператрусам. Мяне забралі ў СК на допыт, дзе намякалі на магчымае развіццё падзей (установа крымінальнай справы). Трое сутак я прабыла на Акрэсціна, пасля чаго мяне асудзілі і выпісалі штраф.
Фінансавая дапамога сіраце, які ледзь не страціў свабоду, але на жаль страціў блізкага сябра.
Разам з жонкай мы актыўна ўдзельнічалі ў пратэстах і збіралі подпісы супраць фальсіфікацыі выбараў. У верасні нас затрымалі. У РАУС маю жонку маральна прыніжалі, пагражалі канфіскацыяй траіх дзяцей і ўвядзеннем крымінальных спраў. Цэлы год з намі вялі допыты і «прафілактычныя гутаркі».
Сям'я засталася без сродкаў да існавання пасля звальнення абодвух мужа і жонкі, за адміністрацыйныя арышты.
Анастасія Стралкова – член пашыранага складу Каардынацыйнай рады, дапамагала пацярпелым падчас мірных дэманстрацый. З-за крымінальнага пераследу вымушана была пакінуць краіну. У ліпені 2021 года з-за няшчаснага выпадку атрымала сур'ёзную адкрытую чэрапна-мазгавую траўму. У кастрычніку была экстрана шпіталізавана з пагрозай для жыцця.
Пасля пратэстаў 2020 года маю жонку звольнілі з працы і пачалі аказваць ціск: бясконцыя позвы ў міліцыю і ў пракуратуру. Асудзілі па арт. 369 КК на паўтара гады хіміі з накіраваннем. З-за рэпрэсій і ціску на маю сям'ю — мы цалкам пазбавіліся фінансавых даходаў.
У жніўні 2020 года я быў у апазіцыйнай групе ў Telegram і падтрымліваў пратэстны рух. З гэтай прычыны, у жніўні 2021 года мяне затрымалі супрацоўнікі ГУБАЗІК, распачалі крымінальную справу па арт. 342 ч. 1 і змясцілі ў ІЧУ. З-за пагроз бяспецы, мы з сям'ёй былі вымушаныя пакінуць краіну адразу пасля майго вызвалення з ІЧУ.
Фінансавая падтрымка медыка Анастасіі Калашнікава, звольненай па палітычных матывах з хуткай дапамогі і вымушанай пакінуць Беларусь.
Анарха-партызаны атрымалі вялікія тэрміны: Ігар Аліневіч — 20 гадоў калоніі; Дзмітрый Разановіч — 19 гадоў калоніі; Сяргей Раманаў — 20 гадоў калоніі; Дзмітрый Дубоўскі — 18 гадоў калоніі. Іх вінавацяць у тэрарызме за падпалы памяшканняў і аўтамабіляў супрацоўнікаў карнай сістэмы.
Збор для дапамогі сям'і Эдуарда Пальчыса, якога незаконна асудзілі на 13 год калоніі.
Маці з сынам уцяклі ад крымінальнага пераследу з Беларусі. Хлопчыку трэба тэрмінова выдаліць з ног металаканструкцыі, якія зрушыліся і прычыняюць яму жудасны боль.
Леанід быў затрыманы 10.06.2021 г. і асуджаны на 4 гады. Цяпер ён знаходзіцца ў ВК-3. Леанід быў назіральнікам на выбарах, рыхтаваў лісты ў пракуратуру і распаўсюджваў улёткі. Асуджаны па трох артыкулах: абраза прэзідэнта, заклік да гвалту і аказанне супраціву органам улады.
Збор на дапамогу сям'і палітвязня Ігара Лосіка, якога асудзілі на 15 гадоў калоніі ўзмоцненага рэжыму.
Пасля ўдзелу ў мітынгах 20-га года, мы страцілі працу і падвергліся пераследам з боку ўладаў. Праз гэта вымушаны былі пакінуць краіну. Мае патрэбу ў дапамозе.
У палітычнага вязня засталося дома двое дзяцей. Дзеці маюць патрэбу ў медыцынскім абследаванні і лячэнні.
Мяне клічуць Алеся. Я з Мінска. Мая сям'я пацярпела ад рэжыму Лукашэнкі. У нас 2 дзеці. Цяпер я жыву ў Літве. Я паступіла ў Марскую Акадэмію. Я прашу дапамогі для аплаты навучання, бо ў дадзены момант гэта непасільная сума для нашай сям'і.
Я апублікавала смайлік з гербам «Пагоня» і «Жыве Беларусь!». За гэта мяне выклікалі на размову, а ўвечары — суд, штраф непад'ёмны. Падала на апеляцыю, але прысуд пакінулі ў сіле. Яшчэ — позва ў пракуратуру, нарад прыехаў дадому, дарослых дзяцей выклікаюць у СК.
У траўні да мяне дадому прыйшлі з ператрусам, прад'явілі падазрэнне па арт.369 КК РБ. Пасля допыту затрымалі на 72 гадзіны. 6-7 кастрычніка адбыўся суд і мне прысудзілі 3 гады «хатняй хіміі» і выплату кампенсацыі маральнай шкоды 9 супрацоўніцам АМАПу.
Мой 19-гадовы сын – палітвязень. У дадзены час знаходзіцца ў адным з ВК РБ.
6-гадовая Маша стукнулася галавой, лекары зрабілі ёй МРТ і сказалі, што трэба тэрмінова апераваць — у дзяўчынкі выявілі пухліну.
Падтрымка актывіста, які дазволіў сабе выказацца рэзка негатыўна ў бок улады. Але так як наша калгасная ўлада не гатовая ўспрымаць любую крытыку — яго выказванне палічылі за абразу. Актывіста пасадзілі ў калонію строгага рэжыму, дзе ён поўнасцю адбыў свой тэрмін. Падчас зняволення стан здароўя моцна пагоршыўся. Цяпер яму неабходна некалькі аперацый, а пасля іх працяглы працэс рэабілітацыі.
Дыктатар жорстка пакараў свабодалюбівую і годную маці сямейства гадамі зняволення толькі за тое, што яна выступіла за праўду і справядлівасць.
У бліжэйшы час, верагодна, у студзені ў 10 чалавек будзе суд па справе анархісцкай арганізацыі «Рэвалюцыйнае Дзеянне». У абвінавачанні — 16 артыкулаў з максімальным пакараннем да 15 гадоў. Гэтай справай карная сістэма помсціць анархістам за гады паспяховай барацьбы. Гэты збор накіраваны на падтрымку палітвязняў і іх сем'яў.
Курганскага Аляксандра, затрымалі аб за лайк да каментара. Так званая «Справа Зэльцэра». Цяпер яму прад'явілі абвінавачанне па двух артыкулах КК РБ (369 і 130 ч.3). Аляксандр больш за 15 гадоў працаваў у МНС, гэта сумленны чалавек, адданы сваёй працы і людзям.
Патрэбна фінансавая дапамога для падтрымкі майго мужа, арыштаванага па палітычным артыкуле, у калоніі строгага рэжыму і для майго існавання.
Сына судзілі па арт.293 ч.2. У адзін з дзён ён не з'явіўся на суд, а нам з бабуляй далі штраф за невыкананне даручальніцтва ў 300 базавых + 10% выканаўцы жадаюць. У мяне яшчэ 2 непаўналетніх дзяцей і хутка будзе яшчэ адно дзіця.
Бандарэнка Юры Эдуардавіч — палітычны вязень. Бег з Беларусі з мінімальнай колькасцю грошай. Цяпер знаходзіцца ў Польшчы. Няма сродкаў на пражыванне і харчаванне.
Арыштавалі на 3 гады, за тое, што ён прайшоў праз увесь горад з БЧБ сцягам. Мама мае патрэбу ў дапамозе — падтрымліваць сына ў калоніі. Яна жыве адна, ён быў адзіным карміцелем у сям'і.
Ён быў затрыманы 4 верасня 2020 года і асуджаны за крытыку органаў улады на 4,5 гады. Яго абвінавацілі ў наўмысным распальванні расавай, нацыянальнай і сацыяльнай варожасці.
Мы актыўна ўдзельнічалі ў пратэстах. Сям'я з 5 чалавек. Вымушаны былі з'ехаць з РБ. Засталіся без сродкаў для існавання. На першыя 2 месяцы маем патрэбу ў сродках на жыллё і харчаванне.
Наталля Стрэльчанка і яе муж актыўна ўдзельнічалі ў палітычнай дзейнасці ў Беларусі. Былі вымушаныя з'ехаць з краіны з-за пагроз і рэпрэсій. З прычыны хваробы яны не могуць паўнавартасна забяспечыць сябе ўсім неабходным. Маюць патрэбу ў матэрыяльнай падтрымцы.
Надзея працавала судмедэкспертам. Вымушана была з'ехаць з краіны з-за абвінавачанняў у тэрарызме. Надзея ўдзельнічала ў пратэстах, дапамагала параненым на вуліцах.
Збор сродкаў для дапамогі палітвязні Яне Пінчук, на юрыдычнае садзейнічанне адвакатаў, матэрыяльнай падтрымкі жыццезабеспячэння зняволенай у СІЗА №5 УФСІН РАСІІ СПБ І ЛО.
Бацька і маці страцілі працу, не могуць зараз уладкавацца на новую. Трое малодшых дзяцей вучацца ў школе, двое ў каледжы і сельгасакадэміі. Ілля Дубскі атрымаў 5 гадоў у калоніі агульнага рэжыму.
Мясцовая падатковая падчас пазапланавай праверкі выставіла да аплаты ў якасці падаходнага падатку суму ў 11.000 беларускіх рублёў. Праверка праводзілася неналежным чынам. І перакананы, што палітычна матываваная, т.я. у апошні год актыўна выказваў грамадзянскую пазіцыю, удзельнічаючы ў разнастайных ініцыятывах.
Асуджаная за абразу супрацоўніка «праваахоўных» органаў з-за каментара ў тэлеграм-канале. Маецца быць яшчэ адно паседжанне суда, т.к. пракуратура палічыла пакаранне занадта мяккім. У сувязі з «нядобранадзейнасцю» звольнілі з працы, засталася без сродкаў да існавання.
Жадаю з'ехаць у іншую краіну з дзіцем. Мне далі максімальны штраф за БЧБ стужку ў сваёй машыне. Не гледзячы на тое, што выхоўваю дзіця адна. Пакуль прысуд на абскарджанне маю час.
Мой муж — Мікалай Кавалеўскі напісаў каментар слова «ДРЫШЧА» пад фота кіроўцы АМАП. За гэта яго асудзілі на 1,6 гады хіміі з накіраваннем. У нас трое дзяцей, а таксама прысудзілі выплаціць 1000 руб маральнай шкоды, а таксама канфіскавалі тэлефон.
Удзельнічала ў мірных мітынгах за правы і свабоды грамадзянаў Беларусі. Падчас аднаго з мітынгаў была збітая і затрыманая супрацоўнікамі міліцыі. З-за атрыманых траўм патрабуецца тэрміновая аперацыя на пазваночніку.
Я, Аляксандр, быў некалькі разоў неабгрунтавана затрыманы і збіты на мірных акцыях пратэсту. Маю патрэбу ў медыцынскай дапамозе. На дадзены момант я вучуся ў Еўрапейскім гуманітарным універсітэце і знаходжуся ў Літве.
Аляксей быў затрыманы за каментар у інтэрнэце і асуджаны на 2 гады і 6 месяцаў зняволення. Пакуль мы чакалі суда ў нас нарадзіўся сын. На дадзены момант яму ўжо 6 месяцаў. У сувязі з гэтым патрэбная фінансавая падтрымка на аплату камунальных, ежу, перадачы.
Маладая сям'я, адседзеўшы 224 сутак на дваіх на Акрэсціна, была вымушана экстрана пакінуць краіну. Неабходныя грашовыя сродкі на жыццё ў чужой краіне.
Ульяна была ў складзе стачкама МТЗ. Арганізоўвала італьянскую забастоўку ў сябе на заводзе, а таксама далучылася да агульнанацыянальнай забастоўкі, пасля чаго была звольнена. Было затрыманне супрацоўнікамі КДБ, якія патлумачылі, што наступнае затрыманне будзе не па адміністрацыйным артыкуле і што ён непажаданы ў гэтай краіне.
Беглі з краіны з двума дзецьмі, пасля таго як жонка пасля выбараў хадзіла на мірную акцыю пратэсту наконт выбараў. Пасля гэтага на яе завялі крымінальную справу па артыкулах 1ч.342 і 364 КК РБ.
Рэпрэсаваная актывістка-пенсіянерка вымушаная пакінуць межы Беларусі. Неабходна лячэнне і фізічнае аднаўленне, каб мець магчымасць далейшай жыццядзейнасці.
Аксана — сябра свабоднага прафсаюза, была звольнена з МТЗ. Яна і яе сям'я маюць патрэбу ў дапамозе.
Майго сына — Сальмановіча Дзяніса жорстка затрымаў ГУБАЗіК з правядзеннем ператрусу дома і на лецішчы. Фінансавая дапамога патрэбна на адваката, перадачы ў СІЗА-1 і на жыццё сям'і зняволенага, бо зараз няма магчымасці зарабіць.
Траўматолаг-артапед Рустам Айзатулін вымушаны з'ехаць з краіны з-за немагчымасці знайсці працу. Акрамя асноўнай працы ён кансультаваў дзяцей з трох дабрачынных праектаў
Мой муж Сакалоўскі Андрэй Станіслававіч быў затрыманы і асуджаны па арт. 364 і 342 КК РБ. Яму прысудзілі пазбаўленне волі тэрмінам на тры гады з адбываннем у калоніі ўзмоцненага рэжыму. На сённяшні дзень наша сям'я засталася без асноўнага карміцеля У нас з мужам ёсць непаўналетняе дзіця, якое пасля затрымання мужа праходзіць курс рэабілітацыі ў псіхолага.
Зміцер Фурманаў быў выкрадзены 29 траўня 2020 года падчас збору подпісаў за кандыдата ў прэзідэнты Святлану Ціханоўскую і ўтрымліваўся ў закладніках 1,5 гады. Патрабуецца дапамога на аздараўленне і аднаўленне псіхалагічнага стану.
Праваабаронцу Леаніда Судаленку і актывістку Таццяну Ласіцу прыгаварылі да 3 і 2.5 года калоніі. Доўгі час Леанід і Таццяна дапамагалі беларусам і беларускам абараняць свае правы — зараз надышла наша чарга падтрымаць гэтых смелых людзей!
Сяргей Моніч актыўна ўдзельнічаў у мірных пратэстах са жніўня месяца 2020 года супраць фальсіфікацыі прэзідэнцкіх выбараў і ў далейшым супраць гвалту. У яго 5 судзімасцяў па арт.23.34. У снежні 2020 г. Яго пасадзілі за тое, што ён напісаў праўду на сцяне. У яго двое маленькіх дзяцей. Просім аказаць дапамогу на ўтрыманне дзяцей.
10 жніўня 2020 года я быў затрыманы. Мяне збілі і даставілі ў РАУС. Асудзілі на 15 сутак па арт. 23.34. Потым на мяне завялі крымінальную справу па арт. 363 ч.2. за супраціўленне супрацоўніку пры выкананні. А менавіта за тое, што я здзейсніў на сваім аўто наезд на супрацоўніка РАУС.
Адміністратар чата «Плошчы перамен», арганізатар дваровых канцэртаў і чаявання, аднаўляла мурал на Плошчы Перамен. Была прыгаворана да двух гадоў хатняй хіміі. Вымушана была пакінуць Беларусь.
Дапамагала прадуктамі пацярпелым сем'ям, па нас прыйшлі. Цяпер вучуся ў Славакіі і мне патрэбна ваша дапамога.
Маёй сям'і прыйшлося ўцякаць з краіны з-за пераследу рэжымам Лукашэнкі. На мяне з бацькам завялі крымінальную справу за «карагоды», а мяне пасадзілі ў СІЗА да прысуду суда. Пасля прысуду ў 2 гады «хіміі» нам прыйшлося нелегальна бегчы з краіны праз некалькі межаў.
Я знаходжуся ў Гданьску, прыехаў каля месяца таму. Вымушаны быў бегчы ў сувязі з крымінальным пераследам па палітычным артыкуле. Толькі скончыў каледж, застаўся без працы.
Фінансавая падтрымка ВІЧ-інфіцыраванага (апошняя, 3-я клінічная стадыя) палітычнага мігранта, для арэнды жылля і пакупкі медыкаментаў.
78-гадовая пенсіянерка паклала адзін цюльпан на месца гібелі Аляксандра Тарайкоўскага, а, пасля, была за гэта затрымана. Сабраныя сродкі будуць накіраваны на тое, каб нявінна асуджаная пенсіянерка працягнула сваю звычайную жыццядзейнасць.
Другі раз патрапіў на суткі. Патрэбна дапамога ў аплаце за ўтрыманне ў ІЧУ.
10.08.2021 суд Ленінскага раёна г. Магілёва прысудзіў Ігнатовіч Аляксандра Яўгенавіча да 2,5 гадоў абмежавання волі з накіраваннем у ВУАТ-26 за каментар у дачыненні да памочніка пракурора і супрацоўніка міліцыі па артыкуле 369 КК РБ. У Аляксандра засталося 2 непаўналетнія дзеці.
Друкаваны кааператыў «Улётка» існаваў 4 гады. Мы заўсёды пазіцыянавалі сябе як сацыяльны праект і імкнуліся падтрымліваць карысныя для грамадства праекты. З прычыны нашай грамадзянскай пазіцыі і падтрымкі пратэсту ГУБАЗіКі цалкам пазбавілі нас магчымасці працягваць далей сваю дзейнасць і вымусілі з'ехаць з краіны.
Я, Аляксандр Корнышаў, з'яўляюся намеснікам кіраўніка BY ORG «Альтэрнатыва» і ўладальнікам інтэрнэт-СМІ «Віцебскі кур'ер news». Каб пазбегнуць затрымання і арышту, быў вымушаны з'ехаць ва Украіну. У сувязі са складанай жыццёвай сітуацыяй мне неабходна матэрыяльная дапамога.
Я — Шыцікаў Віталь Пятровіч. У жніўні 2020 года прыняў актыўны ўдзел супраць фальсіфікацыі прэзідэнцкіх выбараў, падчас гэтага быў паранены святлошумавой гранатай. Быў узяты пад варту, тэрмінам на 3 дні ў ІЧУ і 7 дзён у СІЗА-1. Прысуд суда — два гады хіміі, а затым адпушчаны па пастанове гэтага ж суда і праз месяц мне далі 2 гады і 6 месяцы рэальнага тэрміна ў калоніі агульнага рэжыму. З 3 чэрвеня знаходжуся ў бегах.
Вяртаючыся дадому пасьля мітынгаў, публічна сарваў сьцяг і кінуў яго на зямлю. У сувязі з гэтым была ўзбуджаная крымінальная справа па артыкуле 370, за здзек з дзяржаўнага сьцяга.
Экстранны рэлакейт — калі на збор у цябе ёсць не больш за гадзіну. Кладзеш дакументы і змену бялізны ў заплечнік, бярэш дзіця за руку, выходзіш з дому і выключаеш тэлефон. Калі ўсё тваё жыццё застаецца за спіной, а наперадзе небяспечная дарога ў невядомасць. У дзень аблавы трое актывістаў у гонцы з цягам часу змаглі пакінуць родны горад.
Дапамога палітвязню Дзяцуку Сяргею Канстанцінавічу для збору пасылак, перадач і грашовых пераводаў. Калі ягоная маці жорстка затрымала АМАП за ўдзел у акцыі, заступіўся за яе, за што атрымаў 3 гады калоніі.
Пасля турмы, з'явіліся ўскладненні, якія могуць прывесці да бясплоддзя. Пасля кансультацыі, урач рэкамендаваў прайсці платнае абследаванне для прызначэння лячэння.
Асуджаны на 1.5 гады зняволення па палітычных артыкулах. Знаходзіцца ў СІЗА, чакае этапа ў калонію. Асуджаны па трох артыкулах: абраза прэзідэнта, абраза супрацоўнікаў РАУС і паклёп на супрацоўніка РАУС.
Я жыў у Менску і працаваў на заводзе. Мяне звольнілі пасьля таго, як даведаліся, што я быў на мітынгах. Пагражалі звольніць па артыкуле. Я пазбавіўся працы і жылля, таму што я жыў у інтэрнаце ад завода. Я сірата. Мне няма да каго больш звернецца па дапамогу.
У сувязі з пагрозай крымінальнага пераследу вымушаны былі ўсёй сям'ёй пакінуць краіну. Дапамога патрабуецца для пакрыцця тэрміновых бягучых выдаткаў да атрымання магчымасці працаўладкавання.
Збор для палітвязняў. На ўтрыманні знаходзяцца 3 непаўналетніх дзяцей. Адзін з іх з групай інваліднасці — прыроджаная загана сэрца.
Дапамога ў лячэнні пасля інсульту. Шматдзетную маці 34х гадоў, пасля затрымання 10.08.2020 сілавікамі ў г.Пружанах, забрала хуткая дапамога, т.я. стала дрэнна. У Юліі Сахарук дыягназ — інсульт і паралізаваны ўвесь левы бок цела. Юлія мае патрэбу ў рэабілітацыі.
Я быў вымушаны пакінуць РБ, каб пазьбегнуць крымінальнага перасьледу па палітычных матывах. Улічваючы, што я знаходжуся ў статусе асобы, якая чакае міграцыі, я не маю права працаваць. І ў такім выпадку ўтрымліваць сям'ю з двума дзецьмі становіцца цяжкім. Чаканне статусу разглядаецца на працягу шасці месяцаў.
Збітаму «невядомым» беларусу патрабуецца ваша дапамога і падтрымка. Патрэбны сродкі для рэабілітацыі пасля ЧМТ.
Лячэнне і рэабілітацыі пасля цяжкай формы Covid-19 (ШВЛ т.к. 90% пашкоджанне лёгкіх) вымушана знаходзіцца за межамі РБ па палітычных матывах і не мае магчымасці зараз працаваць.
23 верасня на інаўгурацыі ў Мінску ў мікрараёне Серабранка я ўдзельнічаў у блакіроўцы дарогі. З-за гэтага быў парушаны рух транспарту, а менавіта — тралейбуса. Мяне адлічылі з вучылішча з прычыны таго, што з'ехаў адбываць пакаранне ў горад Магілёве ў ВУАТ 43.
Палітвязень Паляк Канстанцін прысуджаны да 3 год «хіміі» па арт.364. Адбылася сутычка з супрацоўнікамі ДАІ на мітынгу ў Гродне. Працаваць вызначылі ў калгас, за мінімальны заробак. Патрэбны сродкі на падтрымку сям'і, аплату камунальных паслуг, гурткоў і садка для дзяцей.
Я працавала загадчыкам Дома рамёстваў. Звольненая па надуманым артыкуле, а фактычна за выказваньне грамадзянскай пазыцыі. Тры ручнікі «забароненых» кветак на лоджыі сталі падставай для адміністрацыйнай справы.
Андрэй Зэльцэр актыўна ўдзельнічаў у пратэстах 2020 года супраць фальсіфікацыі прэзідэнцкіх выбараў і нават напісаў маніфест, у якім заклікаў нязгодных з тым, што адбываецца, «ісці да канца». І сам першы рушыў услед яму, калі сямёра супрацоўнікаў КДБ сталі ламіцца да яго ў хату, ён узяў у рукі стрэльбу.
Наш сын быў затрыманы за ўдзел у пратэсце 9 жніўня 2020 года. Абвінавачаны па крымінальным артыкуле 293 ч.2, але адпушчаны пад асабістае даручальніцтва маці (Святлана) і бацькі (Андрэй) на момант следства. На суд не зьявіўся.
Маме непаўналетняга дзіцяці было прад'яўлена абвінавачанне па артыкуле 23.24. За несанкцыянаванае пікетаванне з дэманстрацыяй сваіх палітычных інтарэсаў, лісток фармату А4 стаў чырвонай анучай.
З-за арышту за палітычны колер валасоў яе звольнілі з працы. Зьявіліся праблемы зь міліцыяй. Складанасці з пошукам новай працы, т.я. ёсць маленькае дзіця да 3-х гадоў, выхоўвае дачка адна. Ёй патрэбная дапамога.
Мне клічуць Канстанцін — я прымаў актыўны ўдзел у пратэстным руху Магілёва. Апошніх пяць гадоў быў тэхнічным адміністратарам апазіцыйнага навіннага рэсурсу 6tv — зараз я фігурант крымінальнай справы аб тэрарызме. Мне і маёй сям'і (жонцы і двум дзецям 9 і 2,5 гадоў) пагражае пераслед — я быў вымушаны пакінуць краіну.
Мяне клічуць Данііл, я сірата. Я быў асуджаны па справе «карагодаў» і па справе пабітых камер — артыкул 339 г 2. Пакаранне — 2 гады абмежавання волі з накіраваннем у ВУАТ. У мяне няма сродкаў сабрацца на «хімію» і жыць там. Працу там будзе складана знайсьці, але я буду шукаць. Хачу сабраць хоць крыху грошай на першы час.
Калішука Міхаіла прыгаварылі да чатырох гадоў калоніі ўзмоцненага рэжыму. Патрэбна дапамога для перадач у турму і на зімовае адзенне.
Падтрымка таварыства дома, аштрафаванаму за рэгулярнае вывешванне флага на фасадзе, у перыяд жнівень-кастрычнік 2020 года.
З верасня 2020 года наша сям'я падвергнулася пераследу ўладаў. У верасні мяне асудзілі па 23.34 за ўдзел у мітынгах, дзе сведкам быў міліцыянт. Перад судом «сведка» выклікаў мяне позвай і ў кабінеце разам са сваім «калегай» сталі пагражаць расправай, абражаць і зневажаць мяне.
Мой муж — Сасноўскі Дзмітрый быў затрыманы 1 ліпеня 2021г. Яго абвінавацілі ў «замаху» на Рыгора Азаронка. Зміцера ўнеслі ў спіс тэрарыстаў РБ, яму пагражае вельмі вялікі тэрмін. У нас ёсць сын.
Аляксей — палітвязень, які адбывае «хімію» ў папраўчай установе адкрытага тыпу, а гэта — цяжкая праца з мінімальнай зарплатай.
З-за крымінальнага пераследу мне прыйшлося тэрмінова з'ехаць з краіны. Была звольнена з працы па палітычных прычынах, а таксама страціла жытло. Маю патрэбу ў медыцынскай дапамозе, а таксама ў перакваліфікацыі.
Я была вымушана экстрана ўцячы з двума непаўналетнімі дзецьмі з Беларусі ад крымінальнага пераследу. Знаходжуся ў цяжкім становішчы. Неабходна жыллё, харчаванне, падрыхтоўка да школы і саду, адзенне і фінансы на падтрыманне дзяцей на першы час, бо дапамагчы няма каму.
Аплаціць маральную кампенсацыю па рашэнні суда — 3.000 рублёў. Гэтую суму павінен выплаціць мой муж — Дзяніс Сырэц. Ён асуджаны на 4 гады зняволення. Дамы засталіся двое непаўналетніх дзяцей.
У траўні 2021 года мяне асудзілі па народных адміністрацыйных артыкулах, трэба аплаціць штраф 200 б.в. Я ўжо неаднаразова была арыштаваная, раней спраўлялася сама, але зараз патрэбна дапамога.
Я, Абрамук Зміцер Міхайлавіч, палітвязень па двух артыкулах 342 ч.1 і 368 ч.1. Дзве розныя справы. Патрэбна дапамога, бо пакутую за свае перакананні.
Падтрымка актрысы Купалаўскага тэатра, якая выступіла супраць насілля.
Фельчара брыгады хуткай дапамогі Паліну Лойку затрымалі і адправілі адбываць арышт 25 сутак. Пасля гэтага яе звольнілі з працы. Ёй патрэбная дапамога.
Кацярына брала актыўны ўдзел у перадвыбарнай кампаніі, з-за гэтага ёй пагражае пераслед. Ёй прыйшлося тэрмінова пакінуць краіну з 2 дзецьмі (дачка 12 гадоў і сын 3 гады). Цяпер ёй патрэбна дапамога.
Мне патрэбна дапамога пасля звальнення з працы і змушанага пераезду.
Патрэбна дапамога. Няма чаго есці, працу так і не знайшоў. Звольніўся з органаў унутраных справаў яшчэ ў верасні 2020 года.
Пасля выхаду з ІЧУ на Акрэсціна страціла працу. Перыядычна працавала па дамове падраду. Цяпер знаходжуся ў пошуку працы. Муж асуджаны на 9 год, у нас дачка 4 гады. Кватэра здымная. Патрэбна дапамога на час пошуку мной працы.
Увечары 10 жніўня мы са сваімі таварышамі адважыліся прайсціся па Магілёве з крычалкамі «Жыве Беларусь». У знак гадавіны і нязгоды з дзейнай уладай. Нехта з жыхароў бліжэйшых дамоў выклікаў міліцыю і нас затрымалі.
3 ліпеня 2021 года ў зале суда ўзялі пад варту майго мужа — Сокала Уладзіміра, паставілі два гады пазбаўлення волі і кампенсацыю маральнай шкоды, за абразу і пагрозу жыццю. На сённяшні дзень я знаходжуся ў дэкрэтным водпуску па доглядзе дзіцяці, якому тры месяцы. У нас шматдзетная сям'я.
Бацьку-адзіночцы і маці дваіх малалетніх дзяцей быў прысуджаны вялікі штраф па сфабрыкаванай крымінальнай справе. Цяпер іх сем'ям неабходна фінансавая дапамога.
Пасля 4-га затрымання і штрафу ў 200 б.у на наступны дзень было распачата УД, паспела з'ехаць з дзецьмі. Патрэбна дапамога, бо ўсе грошы пайшлі на штраф.
Пасля вызвалення засталася без фінансавай падушкі бяспекі і працы (а працу цяжка знайсці з маім «крымінальным» мінулым) грошы патрэбны для папраўкі здароўя, пераезду ў іншую краіну, раздачу даўгоў (якія ўзніклі з прычыны маёй сітуацыі).
Знаходжуся ў цяжкім матэрыяльным становішчы пасля рашэння Суда. Пасля вылікаў і аплаты крэдытаў з заробку на руках застаецца 400 рублёў, на якія ўтрымліваю сваю сям'ю і дапамагаю сваёй бабулі.
Патрапіла ў цяжкае фінансавае становішча — па арт. 24.23 атрымала штраф 100 БВ і 10 БВ збору ВПІ. З даходаў — пенсія 476 рублёў, палова ідзе на лекі. Спадзяюся на дапамогу, часткова буду аплачваць сама. Калі апынуцца лішнія, перашлю для дапамогі іншым тым, хто мае патрэбу.
Прашу аказаць фінансавую дапамогу для выезду ў РП з сынам 9 год. На радзіме была валанцёрам МЦГІ «Наш дом», вымушаная з'ехаць з РБ пасля ператрусу і допыту.
Я быў вымушаны экстрана выехаць з Беларусі, бо мяне чакае суд па палітычнай крымінальнай справе, нягледзячы на тое, што быў ужо асуджаны на 3 гады «хіміі». Пры пераходзе ў бяспечнае месца я падвярнуў нагу. Аказалася што ў мяне пералом са зрушэннем і разрыў звязкаў.
Дзяўчына 37 гадоў намалявала на трох слупах бел-чырвона-белы сцяг і атрымала штраф 250 базавых.
Падтрымка Бароўскага Яўгена, якога асудзілі на 4 гады за тое, што ён адбіў мужчыну з рук АМАПа.
На матэрыяльную дапамогу для маці-адзіночкі з сынам, якая чакае рэлакацыі ў Польшчы і пацярпела ад палітычных рэпрэсій у Беларусі.
Прашу вашай дапамогі ў аплаце штрафу пасля затрымання ў горадзе Маладзечне!
Мяне клічуць Максім. З ліпеня 2021 года адбываю пакаранне ў ВУАТ па артыкуле 369 КК РБ (абраза), дома засталася жонка з грудным дзіцем. Мэта збору — дапамога маёй жонцы ў набыцці рэчаў, прадуктаў, а таксама патрэбных для малога рэчаў.
На мяне склалі пратакол, завялі крымінальную справу, бо намаляваў бел-чырвона-белы сьцяг. Далі штраф 100 базавых.
Звольнены з працы за сваю грамадзянскую пазіцыю. Афіцыйна ўладкавацца на працу не атрымліваецца. Быў накладзены штраф у 70 б.у.
Маўчаць не мог, рабіў тое, што дзясяткі і сотні тысяч маіх супляменнікаў, якім не абыякавы лёс сваёй Радзімы…
На перыяд часовага знаходжання ў Украіне патрэбны грошы на пакрыццё штодзённых патрэб: харчаванне, гігіена, камунальныя плацяжы, медыцынская дапамога, купля прадметаў першай неабходнасці І.П.
Дапамога маладой сям'і, дзе мужу прыйшлося ўцякаць з краіны Неабходныя сродкі на жыллё, ежу, адзенне і на ўтрыманне цяжарнай жонкі. Пастаяннай і надзейнай працы няма, калі знаходзіцца падпрацоўка яна пакрывае толькі малую частку ўсіх выдаткаў.
Знаходжуся ў цяжкай сітуацыі. Са жніўня 2020 года мяне судзілі 3 разы па пяці адміністрацыйных пратаколах. Увесну 2020 года асудзілі па КК, прысудзілі 2,5 гады хатняй хіміі, кампенсацыю маральных іскаў супрацоўнікам міліцыі, звольнілі з працы.
17 мая гэтага года былі затрыманы з мужам і дастаўлены ў РУУС Фрунзенскага раёна. 18 траўня Судом Фрунзенскага раёна быў вынесены прысуд мужу — 15 сутак, а мне 100 базавых велічынь штраф. Была звольнена з працы.
Удзельнічала ў стрымах Сяргея Ціханоўскага, пасля чаго была звольнена з працы. 6 разоў штрафавалася па арт.23.34. Аказвала дапамогу пры зборы подпісаў у далейшым стала даверанай асобай Ціханоўскай С.Г. Праводзіла агітацыйныя мітынгі. Цягам года не працую.
Цяпер з-за крымінальнай справы знаходжуся ў цяжкім становішчы. У мяне з заробку здымаюць 50%. У мяне выходзіць 450 рублёў, на якія я аплачваю здымнае жыллё і мне бракуе на тое, каб пракарміць сям'ю.
Патрэбна дапамога двум адмінам тэлеграм–канала «Лябяжы 97%», якія вымушаныя былі пакінуць Беларусь. Грошы на першы час для ўладкавання жыцця за мяжой.
Апынулася ў цяжкім фінансавым становішчы, атрымаўшы штраф 150 бв. + 10% збору ВПІ. Штраф амаль поўнасцю выплачаны, засталося сабраць усяго толькі 300 бел.руб. З працы мяне звольнілі, таксама на маім забеспячэнні двое малалетніх дзяцей, не замужам.
На маім утрыманні знаходзіцца непаўналетняе дзіця і муж інвалід (перанёс 2 аперацыі на сэрцы), у сувязі з сітуацыяй, якая склалася я не ў сілах справіцца з цяжкім фінансавым становішчам.
Я шматдзетная маці. З прычыны акалічнасцяў, якія склаліся, не магу аплаціць буйны штраф, які я атрымала за сваю грамадзянскую пазіцыю і непрыманне гвалту ў роднай Беларусі.
Суд прыгаварыў 21-гадовага Дзмітрыя Гопту з ментальнымі парушэннямі да двух гадоў пазбаўлення волі за ўдзел у пратэстах 10 жніўня ў Жлобіне, калі людзі выйшлі на плошчу і патрабавалі сумленных выбараў. Яму патрэбна дапамога.
Фінансавая падтрымка 2-х палітвязняў з адной сям'і, якіх асудзілі за блакіроўку чыгуначных шляхоў.
Фінансавая дапамога музыку, які арганізоўваў дваровыя канцэрты і актыўнасці. Яго прыгаварылі да трох гадоў «хіміі» за каментар у інтэрнэце. Цяпер яму змушана прыходзіцца пакінуць краіну.
Амаль 2 месяцы знаходжуся «ў бегах» (палітычны пераслед за публічную абразу прэзідэнта, сядзела ў ІЧУ, збегла з-пад следства), маю патрэбу ў фінансавай дапамозе на харчаванне і часовае пражыванне ва Украіне да моманту атрымання візы, на афармленне візы, страхоўку і квіткі для сябе і сям'і (муж і двое дзяцей), а таксама аплату жылля на першы час у Польшчы, пакуль не ўладкуемся на працу.
Я была змушаная экстрана пакінуць Беларусь пасля ператрусу і абвінавачванні ў экстрэмізме. Па дарозе да мяжы патрапіла ў сур'ёзнае ДТЗ. Цяпер часова не магу працаваць і маю патрэбу ў лячэнні. Маё дзіця засталося ў Беларусі і пакуль я фізічна не ў стане забраць яго сюды, павінна забяспечваць усе яго выдаткі на пражыванне ў сваякоў.
На жыллё і падрыхтоўку дзяцей у школу сям'і медыкаў з двума дзецьмі, якім прыйшлося экстрана збегчы з краіны.
Падтрымка шматдзетнай сям'і. 10 дзяцей, двое з якіх — інваліды. Ім пагражалі канфіскацыяй дзяцей супрацоўнікі КДБ з-за ўдзелу ў мірных акцыях пратэсту. Складаная сітуацыя прымусіла сям'ю пакінуць краіну.
Падтрымка сям'і Лешко, асуджаных па «карагоднай справе», вымушаных пакінуць тэрыторыю Беларусі.
Для аплаты штрафу ў памеры 300 базавых велічыняў былому журналісту дзяржСМІ, асуджанаму па арт. 341 КК РБ.
Дапамога ў аплаце адваката, прадуктаў і рэчаў для перадач маці 2-х дзяцей Таццяне Зверко, якую прысудзілі на 1 год 6 месяцаў пазбаўлення волі ў калоніі агульнага рэжыму.
Збор для падтрымкі чалавека, які апынуўся на лаве падсудных па палітычных артыкулах.
Была затрымана ў сакавіку на мітынгу, у выніку чаго правяла амаль трое сутак на Акрэсціна і атрымала штраф у памеры 60 базавых.
Патрэбна дапамога, каб вярнуць грошы за штраф, які прыйшлося пазычыць.
Мэта збору сродкаў — пакрыццё выдаткаў на аплату штрафу па арт. 24.23
Быў змушаны пакінуць РБ, у дадзены момант застаўся без працы і не маю сродкаў на падтрыманне сябе.
Уцякалі з Беларусі 22 красавіка ў Польшчу. Дапамажыце ўстаць на ногі, сабраць дзіця ў школу, аплаціць жыллё. У лагеры пражыванне немагчыма, бо ён за рысай горада. Няма сродкаў на адзенне і ежу.
Збор сродкаў на аплату штрафу за БЧБ налепку на аўто, па арт. 24.23 прысудзілі максімум – сто базавых.
За эмодзі какашак пад фота міліцыянта суд прысудзіў адзінокую маці да 2 гадоў «хатняй хіміі» і прымусіў выплаціць кампенсацыю 2000 рублёў. Цяпер сям'і як ніколі патрэбна дапамога.
Мэтай збору з'яўляецца выплата штрафу, які быў прызначаны судом у якасці адміністратыўнага спагнання за ўдзел у мітынгах і пікетаваннях у г.Мінску ў маі-чэрвені 2021 г.
Матэрыяльная дапамога на пагашэнне штрафу і невялікая частка на жыццё без працы.
Дапамога сям'і, якая трапіла ў ДТЗ пры экстраным выездзе з Беларусі. Цяпер неабходна выконваць пасцельны рэжым і набыць значную колькасць лекаў, а пасля патрабуецца рэабілітацыя на працягу некалькіх месяцаў.
Я працавала выкладчыкам каледжа (на апошнім месцы працы — 14 гадоў), з'яўляюся выдатнікам адукацыі. Аднак у сувязі з праяўленай мной актыўнасцю ў перыяд правядзення выбараў 2020 года і наступнымі рэпрэсіямі кантракт са мной не працягнуты.
Дапамога Сідаровічу Ігару, інваліду пацярпеламу ад рэжыму, двойчы асуджанаму па крымінальных артыкулах 369, 342 ч.1, з-за ўдзелу ў пратэстным руху.
Жадаем з'ехаць у бяспечнае месца ад рэпрэсій, бо заведзена крымінальная справа. Быў звольнены з працы, адсядзеў суткі, адбываецца ціск на непаўналетняга сына.
Сродкі збіраюцца ў дапамогу бежанцу, які знаходзіцца ў складанай фінансавай сітуацыі, для аплаты лячэння хранічных захворванняў.
Дапамога ў пагашэнні штрафу па артыкуле 24.23 ч.1
Звяртаемся да грамадзянскай супольнасці з просьбай аб дапамозе ў зборы грошай для рэлакейту.
На мяне завялі крымінальную справу па арт.368 ч.1, з-за гэтага звольнілі з працы, адвакат стаіць нятанна, таму я вырашыў звярнуцца да ўсіх па дапамогу.
Дзяўчыне, якая з'ехала з Беларусі з палітычных прычын на аплату лячэння ў стацыянары. Бо я грамадзянка Беларусі, лячэнне ва Украіне для мяне платнае і абыдзецца ў 500 $.
Мужа асудзілі на 3 гады калоніі з-за каментара «Укантакце» і я засталася адна з двума дзецьмі.
Зняць жыллё на першыя два месяцы ў Польшчы, на працягу якіх мы плануем уладкавацца на працу, адправіць малодшых дзяцей у дзіцячы садок, старэйшага на вучобу.
Фінансавая дапамога для былой супрацоўніцы БМЗ і яе сям'і.
Збор сродкаў для пераезду і добраўпарадкавання ўмоў жыцця для мяне і траіх маіх дзяцей.
Фінансавая дапамога Кацярыне, якая знаходзіцца на 6 месяцы цяжарнасці, затрыманай за бел-чырвона-белыя сняжынкі на акне лоджыі.
Дапамога ў аплаце паслуг адваката майму сыну Арцёму Касакоўскаму.
Поможем Марии, не побоявшейся встать на борьбу с тунеядским декретом, пережить ужасы и бесчинства действующего режима.
Тэрміновая дапамога ў рэлакацыі валанцёру офіса Святланы Ціханоўскай.
Дапамога беларусу, які змагаецца за сваю справу і сваіх супрацоўнікаў.
Бацька дваіх непаўналетніх дзяцей, асноўны карміцель сям'і быў жорстка збіты на мітынгу, а затым асуджаны на 3.5 гады калоніі за «гвалт у адрас супрацоўнікаў міліцыі»
Я з'яўляюся інвалідам 2 групы па эпілепсіі. У выніку захворвання зламала руку і ёсць расколіны ў плечавы косткі. Патрабуецца аперацыя па ўстаўленні спіц.
Нас з мужам асудзілі за пікет. Мужу прысудзілі 20 сутак, мне 3 сутак і непад'ёмны штраф.
Нас з мужам асудзілі за пікет. Мужу прысудзілі 60 сутак, а мне вялізны штраф. Цяпер мы вымушаны былі з'ехаць з краіны.
З кожным днём мне ўсё больш складана хавацца і я хачу папрасіць тых, у каго ёсць магчымасць, дапамагчы мне сабраць неабходную суму грошай, для таго, каб я змог перабрацца ў бяспечнае месца.
Аляксей Пацко – суддзя, які адмовіўся ў жніўні 2020 года судзіць “па ўказцы” нашумелую справу “Пінскай бойні” і звольніўся. Ён уладкаваўся на працу ў фірму сваёй мамы, але на іх абодвух завялі крымінальную справу.
Матэрыяльная дапамога на аплату выдаткаў пасля затрымання мяне і маёй жонкі, а таксама 15 сутак арышту
Збор сродкаў для дапамогі Аляксею і Кіму, затрыманым у лістападзе 2020 года
Вельмі патрэбная ваша дапамога ў зборы для пераезду. Жадаю пакінуць краіну з-за рэпрэсій і крымінальнага пераследу, абсурду і беззаконня. Хачу быць карыснай за межамі краіны і зрабіць усё магчымае, што тут немагчыма.
Мяне асудзілі і я апынуўся ў бязвыхадным становішчы з хворай мамай на руках.
На ўтрыманне сям'і падчас перанавучання па праграме EPAM. У кастрычніку 2020 года быў звольнены з працы за актыўную грамадзянскую пазіцыю і спробу стварэння незалежнага прафсаюза.
Дапаможам герою плошчы «Перамен» і яго сям'і перажыць тыя жахі і бясчынствы дзейнага рэжыму
Канстанцін не можа ўладкавацца на працу таму, што праз траўмы пасля затрымання стаў інвалідам.
Патрэбна фінансавая дапамога, для таго каб мы з дачкой змаглі пераехаць да нашага таты.
Засталася адна з 3 непаўналетнімі дзецьмі (2, 4 і 7 гадоў), знаходзячыся пакуль у дэкрэтным водпуску.
Мы — сваякі 14 палітвязняў, якіх асудзілі ў жніўні 2020 у рамках “Пінскай справы”, просім дапамогі...
Гісторыя палітвязня Паўла Недбайлы: будаўніка, які бегае паўмарафоны і ўжо 7 месяцаў знаходзіцца ў СІЗА, не бачачы жонкі і дачок.
Шматдзетную маці 3 дзяцей затрымалі за ўпрыгожванне парка БЧБ-сімволікай да Дня волі.
Фінансавая дапамога для пераезду ў іншую краіну беларусу, які вымушаны ўцякаць ад пераследу ўладаў.
Я не пабаяўся выказаць сваё меркаванне і зараз апынуўся ў складанай сітуацыі.
Аляксандра — сястра двух палітвязняў, якой давялося экстрана пакінуць Беларусь з-за крымінальнага пераследу па палітычных прычынах. На дадзены момант мае цяжкасці з працаўладкаваннем у чужой краіне і мае патрэбу ў фінансавай падтрымцы.
Фінансавая дапамога, у сувязі з цяжкай сітуацыяй на рынку працы для людзей з актыўнай жыццёвай пазіцыяй
На медыцынскае абследаванне (у выніку атрыманых пры затрыманні траўмаў (пераломы), якія маглі выклікаць ускладненні з часам)...
Я, мама ў дэкрэтным водпуску, вымушана была з'ехаць з Беларусі з малодшым дзіцем, каб не трапіць у турму. Цяпер знаходзімся ў Польшчы. Без грошай, жылля, садка і працы. На ўсё патрэбны час.
Я адбыла пакаранне па арт. 23.34 у памеры 7 сутак адміністратыўнага арышту і была звольненая са шпіталя за прагулы.
Я магу застацца без заробку і машыны за налепку Пагоні на бардачку машыне і чырвона-белы шар на люстэрку.
Праваабаронцу з 20-гадовым стажам, старшыню гомельскай суполкі Праваабарончага цэнтру “Вясна” Леаніда Судаленку ўтрымліваюць за кратамі ўжо пяты месяц.
Маці-адзіночка з двума дзецьмі засталася без заробку з-за траўмы, якую атрымала пры ўдзеле ў пратэстах у жніўні 2020 г.
Я з трыма дзецьмі вымушана ўцякаць з краіны з-за пераследу і пагроз з боку ўладаў.
Дапамога сям'і збітага сілавікамі 16-гадовага Арсенія, якога абвінавацілі па артыкуле 23.34, а потым адкрылі крымінальную справу. Сям'я была вымушана ўцякаць з Беларусі.
Адкрываю збор для пражывання ў ВУАТ, куплю прадуктаў і рэчаў, а аплата за камендатуру і пазовы.
Фінансавая дапамога адміністратару тэлеграм-канала і чата «Вадзіцелі 97%»
Аплата паслуг адваката Вікторыі і Анастасіі Міранцавых, а таксама на дапамогу маці
23 мая ў аэрапорце Мінска была незаконна затрымана Сафія Сапега — грамадзянка Расійскай Федэрацыі, якая вярталася з Грэцыі разам з галоўным рэдактарам тэлеграм-канала «Беларусь галаўнога мозгу» Раманам Пратасевічам.
Збор адкрываю для сябе, паколькі знаходжуся без працы пасля падзеяў жніўня 2020 года.
Шматдзетную маці прыгаварылі да 6 гадоў калоніі па «Пінскай справе»
Дваццаць першага траўня памёр Вітольд Ашурок — чалавек, які жыў па сумленні, змагаўся за свабоду і быў верны сваім перакананням да канца.
5 месяцаў у СІЗА знаходзяцца адлічаныя студэнткі Віка і Ася.
16 траўня Вольга Пятроўна ўсклала кветкі каля народнага мемарыяла на Пушкінскай, за што яе затрымалі і змясцілі на Акрэсціна і асудзілі.
10 верасня 2020 г. я была вымушана гады бегчы з Беларусі разам са сваімі ўнукамі 4 і 6 гадоў, спачатку ва Украіну, а потым у Польшчу. Іх бацькі, Канавалава Антаніна і Ярашэвіч Сяргей, з'яўляюцца актывістамі руху «Краіна для жыцця».
Пасля змушанага ад'езду са сваёй роднай краіны, страты годнай працы і заработнай платы, бясплатнага жылля жадаю пачаць новае жыццё.
Дапамога ў аплаце выдаткаў, дапамога маме ў куплі лекаў, дапамога ў арэндзе жылля на час пошуку працы.
Збор для рэпрэсаванага беларуса, які быў вымушаны пакінуць краіну з-за пераследу і ганенняў з боку дзейнай улады.
Патрэбны сродкі для пагашэння запазычанасці па арэндзе жылля і пераезду ў іншы горад.
Дапамога ў аплаце Калішуку Міхаілу адвакатаў, перадачы і падтрымку жонкі і маленькай дачкі.
18 снежня 2020 года суд Шумілінскага раёна агучыў прыгавор у дачыненні да сацыяльнага актывіста Дзмітрыя Кулакова (майго мужа) — жыхара Шуміліна, бацькі двух малалетніх дзяцей. Яго абвінавацілі па артыкулах 364 і 369 Крымінальнага кодэкса і пакаралі «хіміяй» тэрмінам на 3,5 гады.
Іван Пашкевіч быў адлічаны з унівэрсытэту, і вымушаны працягваць вучобу ў Польшчы.
Урача функцыянальнай дыягностыкі Руслана Бадамшына звольнілі з РНПЦ неўралогіі і нейрахірургіі. Прычынай для звальнення паслужыла тое, што 8 красавіка пасля выхаду з Жодзінскага СІЗА пасля 15 сутак адміністрацыйнага арышту доктар прыйшоў на працу ў Мінску на дзве гадзіны пазней.
«Свабода — гэта права не рабіць іншаму дрэнна тады, калі ты яму спачуваеш». Так Вольга апісала свабоду ў лісце да сваіх блізкіх. І Вольга застаецца па-сапраўднаму свабоднай нават знаходзячыся за кратамі.
Максім быў асуджаны на 2 гады калоніі агульнага рэжыму за нанясенне надпісу «Не забудземся, не даруем», у гонар загінулага дэманстранта Аляксандра Тарайкоўскага. У сям'і вельмі цяжкая сітуацыя мама інвалід 2. групы, бацька памёр 19 лютага 2021 года ад covid-19, цяжарная жонка.
Збор для падтрымкі Юліі і яе сям'і. Яна атрымала 25 сутак ужо шосты раз. Сям'і зараз давядзецца нялёгка, бо пры затрыманні, з мэтай аказання ціску на Юлю, былі затрыманы яе хворая 56-гадовая маці і брат, па надуманых прычынах.
Адкрываю збор для сябе і свайго мужа: мы пацярпелі ад рэпрэсій у Беларусі, збітыя сілавікамі і адлічаныя з універсітэтаў, змушаныя былі з'яжджаць з краіны.
Збор для сябе і сваіх дзяцей для магчымасці ўстаць на ногі.
