Добры дзень!
Мяне завуць Канстанцін Міхальцоў. Я родам з Рэчыцы. У мяне было спакойнае жыццё, праца і дзяўчына, але ўсё змянілася 9 жніўня 2020 года.
У той дзень я пайшоў гуляць са сваімі сябрамі, і ў цэнтры горада сабраўся невялікі натоўп, які абмяркоўваў мінулыя выбары. Мы вырашылі пастаяць, паразмаўляць, як у адзін момант з'явіліся супрацоўнікі органаў і пачалі кропкава забіраць людзей. На маіх вачах аднаго хлопца сталі сілай цягнуць, і я заступіўся, спрабуючы адапхнуць супрацоўніка міліцыі.
Хлопца я не выратаваў, а мне каштавала гэта трох гадоў майго жыцця. Да мяне дашлі 12 траўня 2021 гады ў 5 раніцы з ператрусам, і на гэтым маё старое жыццё скончылася. Ператрус нічога не даў, але мяне ўсё роўна затрымалі за нібыта непадпарадкаванне падчас ператрусу і далі 10 сутак. Калі ўжо заканчваліся мае 10 сутак, на мяне завялі крымінальную справу па артыкулах 342.1, 364 і 368.1 (арт. 342 КК РБ – арганізацыя і падрыхтоўка дзеянняў, якія груба парушаюць грамадскі парадак, альбо актыўны ўдзел у іх, арт. 364 КК РБ – гвалт альбо пагроза прымянення гвалту ў дачыненні да супрацоўніка органаў унутраных спраў, арт. 368 КК РБ – абраза прэзідэнта Рэспублікі Беларусь). Пра ўмовы ўтрымання ў ІЧУ і СІЗА, я думаю, нават не варта і казаць. Кожны беларус ведае па аповядах сотняў людзей, што вызваліліся , якое там пекла.
22 верасня 2021 года мяне скаралі на 3 гады пазбаўлення волі. Пра тое, як я правёў гэты час у калоніі, і што мне давялося перажыць, я пакуль не магу ні ўсгадваць, ні апісваць. У лютым 2024 года я нарэшце выйшаў на волю, пачаў думаць пра тое, як нанова будаваць жыццё, але не тут было…
Пачаліся пастаянныя прыходы супрацоўнікаў міліцыі для «прафілактычнага ўліку». Я жыў у сям'і свайго брата, дзе было маленькае дзіця, але яны, як спецыяльна, прыходзілі з 12 да 3 ночы, палохаючы ўсіх. Я і гэта трываў. Але іх прыходы былі хутчэй за ўсё з адной мэтай — знайсці нагоду, каб зноў мяне прыцягнуць да адказнасці. І вось раптоўна на мяне завялі адміністрацыйную справу, пра якую мяне нават не апавясцілі, а проста праз смс выклікалі ў суд. Я да гэтага часу не ведаю, у чым заключалася маё новае абвінавачанне.
Гэта была апошняя кропля. Я зразумеў, што мяне ў спакоі не пакінуць, пакуль зноў не пасадзяць, і 3 красавіка 2024 года я ўцёк з краіны. Грошай пасля вызвалення зарабіць дастаткова я не паспеў, мне давялося жыць у доўг, і на дадзены момант, знаходзячыся ў Польшчы, я гэтак жа працягваю жыць у доўг.
Я толькі падаўся на міжнародную абарону і без дакументаў пакуль не магу зарабіць сабе на жыццё. Вельмі цяжка маральна быць клопатам сваім сябрам. Сваёй краіне я не патрэбен, а ў чужой яшчэ не прыжыўся. Але я ўпэўнены, што раздаўшы даўгі і зняўшы жыллё, я змагу пачаць усё нанова! Загадзя ўдзячны любой дапамозе!
Сума збору
€2500
€1000 арэнда жылля на першыя тры месяцы
€400 харчаванне
€300 адзенне/бытавыя прылады
€800 вярнуць пазыкі